Boekrecensies,  Young adult

Een weeffout in onze sterren – John Green

Een weeffout in onze sterren Titel: Een weeffout in onze sterren
Auteur: John Green
Verschenen: januari 2012
Pagina’s: 318
Uitgever: Puffin 

Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden. Augustus, Gus, heeft kanker overleefd – ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn.

De zoektocht naar de mysterieuze schrijver van hun lievelingsboek, Een vorstelijke beproeving, leidt hen naar Amsterdam. Daar neemt hun leven een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Ja hoor, ook Tedje en Yara begonnen eindelijk eens in Een weeffout in onze sterren van John Green. Dit boek verscheen al begin 2012 en we hadden er zulke goede verhalen over gehoord, maar steeds kwam het er niet van om hem te lezen. We wilden hem allebei nog graag lezen voordat we de film zagen, en jawel, dat is gelukt. Vandaag een dubbelreview van The Fault In Our Stars.

Mening over Een weeffout in onze sterren

The Fault In Our Stars is zo’n hype boek waar iedereen het over heeft. ‘Heb jij hem nog niet gelezen? Oh my god! Je moet hem echt lezen, hij is zo mooi!’ Zoals hierboven al gezegd: het boek wordt enorm gehyped. Een weeffout in onze sterren staat al 84 weken in The New York Times Young Adult Best Sellers List. Dan moest ik het helemaal gaan lezen, toch?  Ja, het boek is YA, maar dit is absoluut geen kinderachtig boek. Hazel, de hoofdpersoon, denkt en vertelt als een gemiddeld volwassen persoon en gebruikt woorden die ik soms even moest opzoeken (ik las het boek in het Engels).

Hazel is zestien jaar en drie jaar geleden kreeg ze te horen dat ze schildklierkanker heeft. Niet veel later zit het ook in haar longen en is haar beste vriend haar zuurstoftank. Een bepaald medicijn slaat heel goed aan en daardoor leeft ze nog, maar voor hoe lang? Ze weet dat ze niet meer beter wordt en ze is bang dat ze andere mensen verdiet zal doen. Ze vindt zichzelf een tikkende tijdbom en sluit zich daarom op in haar kamer waar ze veel leest en America’s Next Top Model kijkt.

Iedere week sleept Hazel’s moeder haar naar ‘Support Group’ voor tieners met kanker. Daar ontmoet ze Augustus. Hij is zeventien jaar, heeft botkanker en heeft een beenamputatie ondergaan. Hij is nu kankervrij en zit bij de Support Group om zijn vriend Isaac te steunen. Augustus (ook wel Gus) en Hazel voelen zich aangetrokken tot elkaar. Ze zijn voor elkaar bestemd en dat merk je als lezer meteen. Ze maken samen grapjes over hun ziekte en dat maakt het boek luchtig. Of ik het boek een aanrader vind? Jazeker. Ik heb bij de laatste paar hoofdstukken ontzettend veel moeten huilen. Het is hartverscheurend en ontroerend, dus houd zakdoekjes bij de hand. Ik ben benieuwd hoeveel tissues ik nodig ga hebben bij de film…

Mening Yara:
Bij het zien van de trailer wist ik het zeker: Dit zou een typische film zijn waarbij ik moet huilen. Ik besloot daarna om direct het boek te lezen. Niet alleen door de trailer, maar omdat het boek al wekenlang – wat zeg ik? Maandenlang! – als bestverkocht staat in veel boekhandels (vooral in Amerika!). Daarnaast is het een boek dat heel erg gehyped wordt, je ziet overal en nergens plaatjes terugkomen van TFIOS. Instagram, Facebook, weheartit. “Okay? Okay.” zie je overal!

Voordat ik begon hoorde ik van diverse bloggers dat het boek tegen zou vallen omdat er zoveel van verwacht werd. Ik besloot dus om helemaal “leeg” en zonder mening dit boek te gaan lezen. Zonder verwachtingen, zodat het boek niet zou kunnen tegenvallen. Ik was namelijk bang dat ik het boek op de helft zou wegleggen omdat het tegen zou vallen.

Om te beginnen moest ik rond bladzijde 50 al huilen. Nu ben ik ook echt een gigantische snottebel, want ik huil om elk klein detail. Heeft zo z’n voordelen. Buiten het feit dat ik dus begon met huilen, vond ik het een heel erg lachwekkend boek. Er werd ontzettend veel humor gebruikt en daar hou ik echt van. Alleen vond ik het zo gek; huilen om situaties en vervolgens keihard lachen. Daardoor ben ik ook echt van dit boek gaan houden. Hazel gaat heel nuchter met de dood om.

De liefde tussen Hazel en Gus vind ik prachtig. Gus is heel erg romantisch ingesteld, en hij noemt Hazel dan ook altijd automatisch bij haar voornaam én tweede naam. Hazel Grace. Zo lief. Hazel is naar mijn idee in het boek een prachtige meid, ook qua innerlijk. De band die zij met Gus heeft is speciaal, want zij hebben beiden kanker gehad. Dit maakt de band die zij hebben dan ook uniek en zij versterken elkaar alleen maar.

Ook ik raad dit boek aan. Het boek raakt je tot in je ziel. Ik heb op het einde zo hard gehuild dat ik nauwelijks meer fatsoenlijk kon lezen. Ik was echt geraakt. Het lijkt me zo hard om dit in het echt mee te maken. John Green heeft het echt prachtig geschreven en daarom ben ik alleen maar meer benieuwd naar zijn andere boeken. Ik heb overigens wel gehoord dat de boeken beter te lezen zijn in het Engels, omdat de vertalingen tegen kunnen vallen qua opmerkingen en grappen. Vandaar dat ik er voor heb gekozen om dit boek in het Engels te lezen.

Rating: 5/5

bol-button

6 Comments

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.