Het Programma (Het programma #1)

Titel: Het Programma (Het Programma #1)
Auteur: Suzanne Young
Verschenen: 23 februari 2015
Pagina’s: 344
Uitgever: Karakter

Sloane denkt wel twee keer na voordat ze in het openbaar begint te huilen. Sinds zelfdoding is uitgegroeid tot een internationale epidemie, zou een huilbui haar in het Programma kunnen doen belanden, de enige bewezen behandelingsmethode. Ze heeft al een broer verloren, dus Sloane weet zeker dat haar ouders er alles aan zullen doen om haar in leven te houden. Ze weet ook dat iedereen die het Programma heeft gevolgd terugkeert met een schone lei: hun depressies zijn verleden tijd, maar hetzelfde geldt voor hun herinneringen.

Omdat ze zowel thuis als op school constant onder toezicht staat, zorgt Sloane dat ze zo min mogelijk opvalt en verbergt ze haar gevoelens zo goed mogelijk. De enige bij wie Sloane zichzelf kan zijn, is James. Hij heeft beloofd om ervoor te zorgen dat ze geen van beiden in het Programma terechtkomen en Sloane weet dat de liefde tussen hen sterk genoeg is om allerlei tegenslagen te weerstaan. Maar ondanks de beloftes die ze elkaar maken, wordt het steeds moeilijker om de waarheid te verbergen. Ze worden alle twee steeds zwakker, depressie ligt op de loer. En het Programma zit hun op de hielen…

Mening over Het Programma
Ik zeg eigenlijk altijd dat het lastig is om een goed dystopisch YA verhaal te vinden, maar toch gebeurt het me keer op keer weer. Onverwachts vind ik een goed boek dat ik in een mum van tijd uitlees en waardoor ik een zogenoemde ‘bookhangover’ krijg. Het Programma is precies zo’n boek. Ik heb onwijs lang uitgekeken naar dit boek en ben heel blij dat ik hem heb mogen lezen.

Suzanne Young heeft een lekkere vlotte schrijfstijl en daardoor leest het verhaal goed door. Je schiet als het ware het verhaal binnen en als je eenmaal stopt met lezen dan heeft Suzanne Young je helemaal in haar macht. De wereld waarin Sloane en James leven is bizar. Onvoorstelbaar. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik daar zou kunnen wonen. Moeten wonen. Daarom is het voor mij een goed dystopisch verhaal.

Gedurende de reis die je maakt door het boek, leer je Sloane beter kennen. Je begrijpt haar. Je houdt van haar. Alle bizarre dingen die ze meemaakt kun je je niet voorstellen. Heel de wereld waar zij in leeft, waarin ouders hun kinderen aangeven als zij verdenken dat ze depressief zijn, is niet zoals wij onze maatschappij kennen. Ik zou voor geen goud in haar wereld willen leven, maar dat maakt dit verhaal zo uniek. Het is spannend en het houdt je continu in zijn grip. Daarnaast vind ik het liefdesverhaal tussen Sloane en James ook erg mooi.

Dit boek zou ik zeker aanraden om te kopen. Hij staat niet alleen fantastisch in je boekenkast, maar het is ook zeker een aanwinst in je leeslijst. Ik kan in ieder geval niet wachten tot het tweede deel verschijnt.

Meer recensies lezen van de boeken van Suzanne Young? Klik dan hier.

Inhoudsopgave



Rating: 5/5

Rating: 5/5

12 Comments

Jaike

maart 4, 2015 at 14:35 Beantwoorden

Ik heb er ook enorm van genoten. Nu maar wachten tot de zomer totdat deel twee verschijnt 😀

roos

maart 4, 2015 at 14:57 Beantwoorden

Die heb ik in het Engels gelezen, zo leuk! Maar deel twee is dan weer verschrikkelijk. Dat viel mij zo tegen dat ik gewoon boos was.

beautifulday4makeup

maart 4, 2015 at 15:11 Beantwoorden

Dat klinkt als ene boek die ik niet neer zou kunnen leggen

Jolien

maart 4, 2015 at 15:36 Beantwoorden

Leuke recensie, het verhaal spreekt mij erg aan!

Emmy

maart 4, 2015 at 16:06 Beantwoorden

Ik vond hem helaas erg tegenvallen 🙁

Lies

maart 4, 2015 at 16:22 Beantwoorden

Ik ben nu eigenlijk wel heel erg benieuwd naar dit boek, want klinkt goed!

Anneke

maart 5, 2015 at 08:38 Beantwoorden

Ik ben zo benieuwd naar dit boek. Maar ik bewaar ‘m nog even.

Esther

maart 5, 2015 at 12:28 Beantwoorden

Ik weet niet of ik het duidelijk uit kan leggen, maar ik irriteer me even aan dit boek.
Ik bedoel meer, de laatste tijd komen er zoveel boeken uit die zo erg lijken op the hunger games.
Iemand is ”speciaal” moet een of andere programma volgen, in deel 2 komt er een opstand, etc..
Dit zag je bij the hunger games, de test, divergent.. het lijkt allemaal een beetje op elkaar. Maar wel bij elk verhaal is er iets anders..
Snappen jullie wat ik bedoel?

Yara

maart 6, 2015 at 10:34 Beantwoorden

Ja, dat is het genre waarin het valt. Dystopisch. Ik moet zeggen: Dit boek lijkt niet op The Hunger Games, in geen enkel opzicht. Het valt in hetzelfde genre en daardoor plaatst men het ook als ‘een boek dat lijkt op….’, maar ik vind het echt meevallen. Vooral de (grote) kranten en tijdschriften zullen dit zo snel noemen.

Het laatste jaar heb ik voornamelijk dystopische YA boeken gelezen en het is een genre waar we hedendaags niet meer omheen kunnen.. De een houdt er net wat meer van dan de ander. Ik ben een ware dystopie fan, dus dit boek is voor mij heel leuk, maar als jij er niet van houdt is het niks voor jou.