Vanmorgen heb je al de recensie kunnen lezen van het boek PS ik hou nog steeds van je. Je hebt in die recensie mijn enthousiasme kunnen lezen en nu mogen we iets onwijs leuks doen. We mogen een setje met gesigneerde boeken van Jenny Han weggeven. Lees gauw verder om kans te maken op het boek!
Je raadt vast al wat er in dit setje zit: Aan alle jongens van wie ik hield en PS ik hou nog steeds van je. GESIGNEERD en wel! Je snapt mijn enthousiasme wel he?
Benieuwd waar het eerste boek over gaat? Je leest het hier onder!
Elke keer dat Lara Jean verliefd is en het draait weer op niks uit, schrijft ze een brief aan de desbetreffende jongen om de periode af te sluiten. Ze stort haar hart uit, adresseert de envelop, doet hem dicht… en stopt de brief in een doos die ze bewaart onder haar bed. Totdat op een dag de doos weg is, en alle brieven ook. Ze blijken te zijn gepost, inclusief de laatste, die gericht was aan Josh, het vriendje van haar oudere zus.
Wat moet je doen om kans te maken op dit deze gesigneerde boeken van Jenny Han?
Heel simpel! Vertel ons wat je zou doen als jouw liefdesbrieven zouden uitlekken naar de jongens (of meisjes) die jij vroeger leuk vond. Vergeet niet om een geldig e-mailadres in te vullen in het reactievakje.
We zouden het ook erg leuk vinden als je ons liked op Facebook, Instagram en Youtube!
Meedoen kan tot en met 7 oktober 2016. De winnaar krijgt een email, houd deze dus goed in de gaten. Over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.
Veel succes! Mocht je de prijs nou niet winnen: je kunt deel 1 nu kopen voor maar €15,- en deel 2 is ook te koop, alleen dan voor €19,99.
121 Comments
Als mijn liefdesbrieven zou uitlekken naar de jongens die ik vroeger leuk vond dan zou ik eerlijk tegen ze zeggen dat ik verliefd op ze was geweest. Maar nu niet meer. Ik vind eerlijkheid belangrijkst.
Als mijn liefdesbrieven zouden uitlekken zou ik heel eerlijk waarschijnlijk eerst in paniek raken en daarna alles proberen op te lossen.
Oefff. Ik denk niet dat dat een hele grote ramp zou zijn eigenlijk, want op mijn huidige vriend na heb ik eigenlijk niet heel veel liefdes gehad, haha (als je bookcrushes niet meetelt). Maar ik zou het alsnog wel echt super genant vinden en heel hard hopen dat diegenen geen contact met me zouden opnemen!
Wat een toffe actie, lijkt me erg leuk om te winnen:) als mijn liefdesbrieven zouden uitlekken.. zal ik het van mijn basisschoolcrushes niet zo erg vinden, hen zal ik een appje sturen en het zo hopelijk oplossen. De jongens die ik leuk vond op vakantie weten waarschijnlijk niet wie ik ben en wonen verder weg dus dat zal ook wel opgelost worden. Alleen de jongen waar ik nu een oogje op heb, dat lijkt me wat moeilijker.. maar misschien dat dat op iets erg leuks zal uitlopen:D
Ik zou ook heel graag meedoen! Ik zou het zelf niet zo erg vinden aangezien de meeste jongens waar ik verliefd op was, dat ook wel weten 🙂 ik ben nu samen met mijn tweede vriend en daarvoor waren dat vooral kalverliefdes 🙂 Maar ik zou ook wel heel zenuwachtig worden :p leuke actie!!
Het lijkt me erg leuk om te winnen:) Als mijn liefdesbrieven zouden uitlekken dan zou ik naar ze appen en zo oplossen. Maar de jongen die ik leuk vind, zou moeilijker zijn. De volgende dag zou ik tegen hem zeggen dat ik hem echt-echt leuk vind. Misschien zou hij zeggen dat hij me ook al heel lang leuk vindt. 🙂 !!!!!
Als mijn liefdesbrieven zouden uitlekken zou ik doodgaan, gelukkig heb ik nu een vriend, maar als de liefdesbrieven naar mijn ‘high school lovers’ zouden gaan zou ik door de grond zakken, de helft wist niet eens dat ik ze leuk vond.. waarschijnlijk zou ik mijn naam veranderen en naar Canada verhuizen ?
Ik zou waarschijnlijk een gat in de grond zoeken en daar de komende jaren blijven. Het lijkt me zo beschamend ?
Ik zou waarschijnlijk een ticket kopen naar de andere kant van de wereld. Australië of zo. En dan een enkeltje wel te verstaan.
Ik zou verhuizen naar een plek zonder internet.
Als mijn liefdesbrieven uit zouden lekken zou ik waarschijnlijk eerst even gillen en in paniek zijn maar daarna zou ik die jongens even een berichtje sturen dat het al voorbij is en dat het niet de bedoeling was dat die brieven gelezen zouden worden
Oh god, de beste winactie so far. Wat ik zou doen als mijn liefdesbrieven zouden lekken? Glashard ontkennen, inclusief pokerface. Het was natuurlijk een wraakactie van iemand. It wasn’t me.
Wat lijken de boeken me leuk! Ik zou me echt heel erg schamen en hopen dat de eventuele verhalen die komen snel verdwijnen. Verder heel misschien een berichtje sturen ofzo haha
Pfoe! Ik kan me niet herinneren dat ik vroeger liefdesbrieven schreef. Maar als ik dat wel had gedaan en ze waren uitgelekt had ik me denk ik onder mijn dekbed verstopt de eerste tijd en zitten balen. Maar ik zie me zelf daarna ook heel ‘stoer’ gewoon de waarheid aangaan en de boel onder ogen zien. Wie weet levert dat nog wat op?
Ik heb al een tijdje het boek op mijn lees lijstje staan en ik ben heel benieuwd naar wie de verzender is van die brieven… je moeder zou het maar gedaan hebben. Oegstgeest!
Dat laatste moet dus oep’s zijn..
Hmm ik heb niet zoveel liefdesbrieven geschreven, maar als ze zouden uitlekken zou ik eerlijk zeggen dat dit van lang geleden is en dat ik nu toch echt heel gelukkig ben met mijn huidige vriend en hem ook echt niet kwijt wil.
Oei. Dan hebben we de poppen aan het dansen en begraaf ik mezelf in bed, onder mijn dekens en wacht een eeuw. Of net iets langer tot het over gewaaid is. Die ene jongen van de basisschool die er nu uitziet alsof hij een kussen onder zijn shirt heeft, die ene coole skaterdude op de middelbare school die zijn haar altijd fel rood en groen verfde…) man, wat was ik verliefd. Of die ene metalgast met dat mooie lange haar, die getrouwde man die stiekem zo sexy was, de beste vriend van een toenmalig vriendje…..ai. Laten we hopen dat het altijd mijn geheim blijft. Maar zou graag lezen hoe het een ander zou vergaan 😉
Whooooooo als mijn liefdesbrieven zouden uitlekken zou ik waarschijnlijk eerst een poosje onderduiken tot het weer wat bezonken is. Dan maar eens uit gaan leggen wat nou precies de bedoeling was, want ze zijn allemaal kansloos tegenover mijn man.
Hmm als die van mij zouden uitlekken zou ik waarschijnlijk eerst door de grond kunnen zakken haha. Maar je kan er toch niks meer aan doen. Mijn ene ex en ik hebben redelijk goed contact dus wij zouden er waarschijnlijk heel hard om moeten lachen (zoals we wel vaker doen als we terug kijken op onze relatie). Daarvoor ben ik misschien maar 1x echt verliefd geweest. Diegene weet waarschijnlijk niet eens meer wie ik ben, dus probleem opgelost. En mn huidige crush, tja dat zou ik wel awkward vinden. Maaaarr hoef ik het natuurlijk niet meer te vertellen haha!
Wauw wat een gave actie! Wat ik zou doen euhm ik denk dat ik er eigenlijk wel blij mee zou zijn mits diegene dan positief erop zou reageren. Je durft het niet uit jezelf te sturen en als het dan toch plots gebeurd kan het alleen maar goed uitpakken als hij er positief op reageert. Wanneer dat negatief is zou ik mij alleen maar diep schamen haha
Als die liefdesbrieven zouden uitlekken zal het mij weinig boeien. Ik ben al een tijdje over mn crush heen en het zal mij een worst wezen wat anderen denken, van mij mogen ze best weten dat ik hem leuk vond. Tenzij de brieven echt heel beschamend zijn, dan sluit ik mezelf op in een bibliotheek?
Ik zou me denk ik ontzettend schamen omdat ik vroeger heel erg verlegen was. Nu ben ik het tegenover gestelde. Als ik zou worden benaderd door 1 van mijn crushes van de middelbare school, en die vraagt mij: Tam is dit waar was je gek op mij? Zou ik met opgeheven hoofd zeggen: Tuurlijk hoe kon je dat nou niet merken? (Terwijl ik me van binnen voel dood gaan van schaamte hahaha) het maakt toch niet uit want ben al 12jaar samen met mijn vriend vanaf me 16de 😉
Ai dat zou heel genant zijn want ook ik was zo’n brugpieper die verliefd was op een jongen uit het examen jaar. Roosters van ons legde ik naar elkaar zodat ik wist waar hij was en hoe ik dan door de school moest lopen om hem te zien. Mijn klasgenoten kwamen daar achter en hebben me zo voor paal gezet steeds dat jaar, volgens mij wist door hun gegiechel en geroep de hele school het.
Ik hoop dat iedereen dat vergeten is en als er dan zo’n brief uitgelekt zou worden naar hem (heb uit nostalgie alles bewaard)…. ik denk dat ik alleen maar rood aan loop en me een tijdje afzijdig hou omdat ik me niet durf te vertonen??
Wauw! Eigenlijk heb ik geen idee… Die mensen gewoon voor jet komende jaar niet aankijken en hopen dat ze het vergeten..??? Ik heb jullie geliket via Facebook!
Ik heb eigelijk nooit echt liefdesbrieven geschreven, maar ik heb wel blogs geschreven over de jongens op wie ik verliefd was. Ik weet niet of deze jongens ze ooit gevonden hebben, maar stiekem hoop ik een beetje van wel. Ik ben echt heel slecht in het toegeven van emoties en ergens zou ik het wel mooi vinden als ze zouden weten wat ik echt gevoeld heb. Ik heb overigens mijn liefdesbrieven aan een aantal musicalacteurs (nou ja, de liefdesbrieven waren meer voor de karakters die ze speelden) daadwerkelijk afgegeven bij de stagedoor. En ik heb er antwoord op gekregen! Hoe cool is dat? Nee, van mij mag de hele wereld het weten als ik verliefd ben, al hoop ik dat ik ooit ouderwets liefdesbrieven per post kan versturen en dan ook echt liefdesbrieven per post terug zal krijgen!
Pfoe lastigg! Ik denk dat ik ze, hoe moeilijk en genant het ook zou zijn, toch de waarheid zou vertellen denk ik. Ik volg jullie op alle genoemde social media (:
Hahaha.. Ik was een echte stoere jongen vroeger op school(nu nog steeds natuurlijk). Ik schreef dus geen brieven, beetje Moeilijk uitlekken dan! Maar als ik deze boeken zou winnen, wat niet voor mijzelf is (ik ben meer van de fantasy en thrillers), maar voor mijn meisje.. (Die al weken over deze boeken praat), Dan zal ik er een mooi briefje bij schrijven.. Speciaal voor haar!
Moeilijke vraag! Maar ik zou alvast heel hard panikeren. Deze jongens zoveel mogelijk proberen te mijden. Ik zou mij doodschamen! Al een geluk dat ik dit nooit gedaan heb, al vind ik dit een heel goede manier om een ex-liefde af te sluiten.
Zou ik eigenlijk wel leuk vinden. Dan zouden ze weten wat ik toen van hen vond. Zou misschien het begin kunnen zijn van mooie of te vernieuwen vriendschappen en herinneringen aan vervlogen tijden en onze mooie jeugdjaren. Zie er alleen maar voordelen in eigenlijk!!
Ik zou tegen die jongen zeggen dat ik dol ben op schrijven en dat ik hem heb uitgekozen als hoofdpersoon. Wie weet dat het boek ooit nog uitkomt en dan kan ik altijd nog zijn naam veranderen:)
Wij doen dat tegenwoordig via Messenger of sms niet!! 😉 Dus dan weten ze direct wat we van hen vinden en wij wat zij van ons vinden. Minder romantisch dan een brief maar mee met de moderne tijd. En de briefjes die zijn er ook nog maar minder en dan vooral in de klas of op de koer. Altijd lachen en spannend. Gewoon doen op welke manier dan ook en wie weet…….take a Chance!!
Ik denk dat ik mijn vriendinnen zou verzamelen en even heel goed zou stressen om vervolgens met hen een plan te maken. Denk niet dat ik er mentaal door zou kunnen komen haha.
Geen idee wat ik zou doen. Waarschijnlijk vluchten. Ik zou ze echt niet meer onder ogen durven komen. Gelukkig heb ik nooit zulke brieven geschreven… 🙂
Oh ha, dit is moeilijk. Ik geloof ik zou zelf nog een deel + like actie doen, om mensen te laten zien dat liefdesbrieven schrijven nog wel bestaat en dat ze het vaker zouden doen.
Tegenwoordig is dit helaas niet meer zo 🙁 er word alleen maar nog geappt of via social media de liefde verklaard, maar wat is er mis met een ouderwetse liefdesbrief en een bosje bloemen?
Hahaha ik zou verzinnen dat iemand anders ze heeft gemaakt om mij te plagen! en dan zet ik mijn ‘pokerface’ op. Had hij gezegd: ‘jammer, want ik mag jou wel!’. Dam zeg ik: ‘haha, grapje!’. En dan val ik romantisch in zijn armen haha!
Aan de ene kant zou ik ‘m waarschijnlijk heel hard stressen, want het is nooit leuk als opeens mensen alles over jouw gevoelens weten. Toch voelen ze zich hopelijk gevleid en kan ik met een gerust gevoel door met mijn leven. Gevoelens kun je namelijk niet veranderen en hopelijk heb ik ze nog een goed gevoel gegeven ook: iemand heeft hem namelijk wel zien staan. -Wat gaaf trouwens dat jullie deze boeken gesigneerd weg mogen geven. Ik ben ze al heel vaak tegengekomen op blogs & kan niet wachten om ze te lezen-
Hahaha, super leuke vraag. Ik denk nu al ‘oh wat erg!!’ Ik zou voor de reactie van de ene jongen weg kruipen in een hoekje en voor de andere niet. Met de ene heb ik nu nog contact en zouden we er samen kei hard om kunnen lachen, dat zou toch eigenlijk ook best heel leuk zijn dan!
Als die brieven zouden uitlekken zou ik toch behoorlijk gaan stressen… Het zou zo awkward worden met sommige mensen. Zeker omdat sommige brieven dus al best oud kunnen zijn. Ik zou denk ik iedereen opzoeken en erbij vermelden dat het een ongelukje was (en dat ik ze heeeel lang geleden heb geschreven). Ook zou ik duidelijk maken dat ze er vooral hard om moeten lachen en zich gevleid voelen.
Ik vind het moeilijk.. misschien zou ik er gewoon heel hard om lachen en hopen dat iedereen hetzelfde doet. Humor is toch het sleutelwoord hier denk ik 🙂
Als eerste zou ik me heel erg schamen en stresssen. Ik zou mezelf niet meer op school vertonen. Toch moet je naar school. Dan doe ik gewoon alles normaal is en dat er niets was gebeurd. En als een van de jongens, aan wie ik een brief had geschreven naar mij toe komen dan leg ik het gewoon uit waarom ik die brieven heb geschreven.
Ik zou maar gewoon naar ze toe gaan om uit te zoeken wat ze ervan vinden..
Wat ik zou doen? Ik zou mezelf opsluiten op mijn kamer en nooit meer mijn huis uit komen. Of ik zou verhuizen naar een land met meer zon, dan heb ik er tenminste nog iets positiefs aan xD. Of misschien naar Amerika of Engeland, mijn Engels een beetje verbeteren. Misschien vind ik mijn naamgenootje wel xDD
Oh! Ik heb er zelf nog een paar liggen denk ik… Ik zou om mezelf lachen, haha vooral omdat het nergens op slaat wat ik geschreven heb, terwijl het toen echt veel betekende! Haha
Ohh echt super gave winactie ♡.
Wat zou ik doen wanneer het mij was overkomen.
In ieder geval mijzelf doodschamen. Ik heb nog dagboeken van vroeger en als ik zag hoe ik toen dacht, om je kapot te lachen. Dat zou ik ook doen, om mijzelf lachen. En als er dan een (positieve of negatieve) reactie zou komen van een van die jongens, zou ik denk ik gewoon eerlijk zijn. Zeggen dat ik er nu niet meer zo over denk maar toen wel en dat ik dat even van mij af moest schrijven :).
Ik heb niet heel veel liefdesbrieven geschreven. Degene die ik wel geschreven heb staan in dichtvorm en zijn volgens mij ook allemaal verzonden, dus ik zou het niet zo erg vinden. Het blijft een onderdeel van mijn leven.
Flink door de grond zakken haha. Na de schaamte zou ik het positieve ervan in proberen te zien. Wie weet vindt iemand het wel leuk dat ik zo romantisch ingesteld zou zijn ?
Als het de liefdes brieven zijn die ik vroeger had geschreven zou het me niet zo heel veel meer boeien, ze zijn van vroeger en alle mensen waarop ik verliefd was heb ik allang geen contact meer mee 😉
Oh wauw! Ten eerste, ik zou dood gaan van schaamte. De meeste jongens zouden het vast niet erg vinden om een liefdesbrief te ontvangen, vooral alshet van een aantal jaar geleden is. Dus daar maak ik me geen zorgen om,….. maar de recentere brieven daar in tegen…… ik zou langs gaan om het uit te leggen. Wie weet is het het begin van iets moois ; )
Als het gaat om de jongens die ik vroeger leuk vond en ze nu pas uitlekken zou ik het niet heel erg vinden. De meeste herkennen mij niet eens meer. Maar als het gaat om de jongens die me dan nog weg kennen zou ik me kapot schamen en de eerste 3 weken niet meer op school komen. En daarna elke keer als ik hem zie zou ik rood worden en snel voorbij lopen denk ik. Of hopen dat hij mij dan aanspreekt en het wel schattig vind.
Ten eerste zou ik echt helemaal gek worden! Daarna ga ik denk ik naar de jongens toe om het uit te leggen, als ik dat zou durven!
Gezellig oude herinneringen ophalen. Niet moeilijk over doen. dat was toen
Mijn naam veranderen in Angela en verhuizen naar Canada. Nee, grapje! Ik zou echt niet weten wat ik zou doen. Waarschijnlijk proberen een ‘brave face’ opzetten als ze me confronteren. En dan hopelijk er zonder kleerscheuren uitkomen.
Eerst en vooral zou ik lang en hard panikeren,maar stiekem zou ik ook wel een beetje blij zijn, want zelf had ik ze natuurlijk nooit durven versturen. Het lot zal me wel geholpen hebben zeker? Ik zou vooral nieuwsgierig zijn naar de reactie van deze jongen, maar ik zou er niet meteen iets over zeggen hoor 🙂
Ik zou me erdoor heen bluffen. “Nee, die heb ik niet geschreven. Best sneu dat je liefdesbrieven naar jezelf schrijft en die ondertekend met mijn naam.”
Als dit mij zou overkomen zou ik gewoon zo snel mogelijk naar nieuw-zeeland verhuizen. Nee, hoor dat zou ik niet doen. Ik denk dat ik mij heel erg zou schamen maar ook wel heel benieuwd zou zijn wat zij er van zouden vinden. Toch hoop ik niet dat het mij zal overkomen. Ik heb nog geen één boek van Jenny Han gelezen maar ben zooooo benieuwd. Ik heb zoveel postiche reacties gehoord over haar serie en wil hem dus ook zeker snel gaan lezen. Alleen ik heb de boeken nog niet haha. Trouwens jullie hebben ook een erg leuk YouTube kanaal, leuke video’s!
Ik zou die jongen vast een tijd hebben ontlopen, maar uiteindelijk wel naar hem toe zijn gegaan .ook toegeven dat ik het inderdaad heb geschreven, maar dat het toen der tijd een inpulsieve actie was geweest om hem die liefdesbrief te schrijven daarna had ik hem gezegd dat het echt niet de bedoeling was dat deze brief bij hem terecht kwam en ik had hem uiteindelijk gevraagd of hij mij die brief terug wilde geven zodat ik hem kan vernietigen. Ik had met een rode kop weggelopen en mij heel de tijd verontschuldigd tegen over hem.
Het lijkt me zo’n toffe boeken serie ik zou graag deze boeken reeks willen lezen, ik ben nog maar een beginner in het lezen en het lijkt me leuk om nieuwe schrijvers te onmoette qua schrijfstijl.
Paniek! Ik zou het echt meteen ontkennen! Ik denk dat ze wel zouden merken dat ik lieg waardoor ik uiteindelijk toch de waarheid zou moeten vertellen. Misschien heb ik geluk en pakt het goed uit. Misschien ook niet. Dan zou ik ze ontlopen.
Ik zou letterlijk uitfreaken (is dat een woord, nu wel) en daarna zou ik het gewoon ownen : ja ik heb dat geschreven dus wat. En dan is er die ontzettend kleine kans dat diegene zijn liefde verklaart aan mij maar dat is maar een bijzaak? Ik zeg dat nu wel maar ik weet niet of ik dat eigenlijk zou durven als het in real life zou gebeuren. Zou wel echt een epic love story zijn. Nu weten ze het tenminste. Just own it. Als ze je forever gaan uitlachen , so be it.
Ik doe mee!!! Oké ten eerste, fingers crossed dat zoiets never nooit zou gebeuren… maar ALS… dan zou ik waarschijnlijk een flink potje huilen, daarna zou ik op de een of andere manier de “dader” vinden. Dan zou ik brief ter verduidelijking sturen van: dit is allemaal een misverstand. Maar ik zou toch hopen dat mij crush hetzelfde over mij zou denken (gaat nooit gebeuren?)
Ik zou er van balen maar ja uiteindelijk er toch maar mee dealen.
‘Ehm… nee? Sorry, ik versta je niet…’ zou ik zeggen met een heel rood hoofd, ‘liefdesbrieven? Van mij? Hoe, eh, kom je erbij…’ en ik rende heel hard weg, de jongen daar achterlatend met mijn waarschijnlijk beschamende liefdesbrieven en de herinnering aan mijn rode wangetjes. Zo zou ik reageren denk ik, ja. En nu ga ik lezen!
Pfoe.. Ontkennen? Afschepen met het downgraden van de brief als in ‘ach, kom op, we waren nog zo jong en zo denk ik nu écht niet meer hoor ?’.. In ieder geval niet keihard bevestigen. Hoewel.. Als t nu nog steeds een hele leuke jongen blijkt te zijn, is dat misschien wel de ultieme manier om hem voor je te winnen. Je hebt tenslotte al een crush op hem for ages, dusja, kind of meant to be? ? Ik vind t een goed excuus ?
Wauw wat een leuke boeken lijken me dat!Doe graag mee!
klinkt als heerlijke boeken! Kom maar op met de winter, ik ga me zo wel vermaken 🙂
Als mijn liefdesbrieven uit zouden lekken zou ik denk ik de rest van mijn leven als kluizenaar in mijn huisje blijven zitten en mooie liefdesverhalen lezen! Dat lukt wel in deze tijd! Alles online bestellen en thuis laten bezorgen.. Dan moet ik alleen nog iets bedenken om te doen als de bel gaat.. Misschien een automatische deuropener en dan vanauit de woonkamer roepen dat ze het net over de drempel neer mogen zetten!
Ik zou in paniek raken. Deze geheimen moeten echt geheim blijven. Ik vertel echt niets !!!!
Ik zou me kapot schamen.. ?
Ohhhh dit is mij een keer overkomen hoe genant?! Nee ik zou nuchter reageren “Neeee dat heb ik niet gedaan! Zal vast wel iemand die een slechte grap wou uithalen?!”
En stiekem zou ik alvast een reisje boeken naar de andere kant van de wereld haha!
Het is iets van vroeger, maar toch lijkt me het heel gênant. Ik zou me dood schamen. Ik zou er echt niet blij van worden in ieder geval en wel door de grond kunnen zakken!
Ik zou denk ik eerst helemaal gek worden, maar later zou ik ook wel weer opgelucht zijn. Zijn die brieven ook eindelijk verstuurd. Weten die jongens ook meteen waarom ik ze zo leuk vond. Wie weet houd ik er net zo als Lara Jean wel een leuke relatie aan over! 🙂
Ik moet de tweede deel nog lezen maar ik vond de eerste boek wel erg geweldig om te lezen, ik kon me erg goed inleven in de situatie want bijn hetzelfde overkwam mij ook maar mijn brieven waren aan één jongen gericht, ik kan met trots zeggen dat we nu al een jaartje verkering hebben hahaha dus dat pakte eigenlijk wel goed uit denk ik xD. Een vriendin van me had de brieven zonder mijn weten aan hem gegeven en ik wist er dan ook niks van tot hij op een dag voor me stond en me vertelde dat hij de brieven geweldig vond en uniek, ik kon eerst wel door de grond zakken en ik was echt rood als een tomaat hahaha tot hij zei dat hij al een tijdje op zoek was naar een manier om me aan te spreken,- uiteindelijk toch eind goed al goed xD Ps. Ik volg jullie al op Youtube (ik heb geen Facebook of Insta) en like alles al bijna vanzelf als jullie iets uploaden xD KEEP UP THE GOOD JOB <3
Heel benieuwd naar deze boeken, volgens mij wordt het pijnlijk herkenbaar! Wat ik zou doen als al mn brieven uitlekken? Eerst heel hard huilen en daarna lachen, er zijn ergeren dingen op de wereld:)
Ik zou helemaal in paniek raken, het is toch iets om helemaal van in de stress te raken.
Ik ben wel heel nieuwsgierig naar het boek, zou het boek graag willen lezen.
In eerste instantie zou het paniek zijn. Mijn tweede reactie is: ik geef alles toe. Er is maar één persoon. Hij weet dat ik verliefd op hem was, we konden alleen niet samen zijn op dat moment. De timing was verkeerd, we hadden allebei een ander en toch was er bij ons dat vuurwerk. Uiteindelijk is hij verhuisd en zijn we contact verloren, maar ik zal altijd een plekje in mijn hart houden voor hem. Zelfs nu we ondertussen bijna 10 jaar verder zijn en ik al super lang met een ander ben. Ik heb hem in al die tijd nooit meer gezien, dus afsluiting hebben we nooit gehad. Die afsluiting op deze manier krijgen zou ergens heel bijzonder, maar ook bijzonder eng zijn. Ik weet namelijk niet of ik iets voor hem heb betekend op de manier dat hij voor mij heeft (en ergens doet, want alles wat niet mag is extra leuk).
Kortom, ik zou iets proberen af te sluiten wat voor mij nooit een duidelijk eind heeft gehad (voel je hem al aankomen?)… En stiekem hopen dat ik niet weer -of nog steeds?- hopeloos voor hem val…
Ik zou ze uitnodigen voor een gezellig intiem diner en wie weet wat er van komt.
Heerlijke vraag! Wat ik zou doen als mijn liefdesbrieven werden gepost naar mijn oude ‘liefdes’? Bij de ene keihard lachen en m’n schouders ophalen. Dat waren kalverliefdes of ‘ik zou hem best een kusje willen geven achter het fietsenhok’. Alles voor m’n 13e was best onschuldig en vanaf m’n 13e heb ik meestal wel m’n hart durven volgen.
Er zijn er echter een paar… ik zou me kapot schamen! En er echt alles aan doen om de post te onderscheppen. Ik ben nu ruim vier jaar gelukkig met mijn mannetje. Maar ik zou liegen als ik zeg dat ik niet meer kijk.. en daardoor ook wel eens een kriebeltje of een fantasietje hen gehad over andere mannen. Waaronder de docent van mijn cursus laatst..! JAM!!! Hij woont met zn 3 kinderen in Turnhout en heeft ook een bed&breakfast aan huis.. 😉
Ik zou snel de B&B huren en voor de brievenbus gaan kamperen. Misschien maak ik er zelfs een uitje van net vriendinnen..
Voor de jongen die ik wel zag zitten tijdens m’n wintersport waarbij m’n eigen vent niet mee wilde, zou ik de vriend inschakelen met wie hij toen weg was. Niet zozeer omdat die jongen het niet mag vinden want hij zal het best gemerkt hebben tijdens de schnapps maar het zou vervelend zijn als z’n vriendin m’n brief vindt. Gelukkig hebben we telefoonnummers uitgewisseld!
Voor m’n collega.. tja.. dat was een tijdelijke bevlieging waarvan ik heel blij ben dat hij het niet weet. Had toch minder fijn samen gewerkt.. ik denk dat ik z’n adres zou opzoeken (ik ben P&O’er) en onder het mom van een bespreking buiten de deur naar zijn huis zou racen om de postbode te onderscheppen. Valt niet op, toch? Of toch kijken wie hij heeft opgegeven bij zijn noodnummers en die bellen om te checken of zij ook een sleutel hebben van zijn brievenbus en bij het complot betrekken. Ja! Dat zou ik doen!
Wat zal ik doen? Me doodschamen. Dat sowieso! En ik, als onhandig persoon wat liefde betreft, zal heel stuntelig worden, ontkennen en gekke dingen zeggen waardoor de situatie awkward wordt, nog meer dan dat het al was.
Nou eerste reactie zou zijn dat ik graag letterlijk door de grond zou willen zakken. daarna zou ik er wel om kunnen lachen; is best schattig toch!
Ik zou eerst in paniek zijn. Om eerlijk te zijn zou ik me echt doodschamen. Ik zou me op mijn bed laten vallen en huilen. Tot ik op een gegeven moment besef dat huilen toch geen zin heeft.
Ik zou proberen te ondervinden waar de brieven dan zijn, zijn ze nog bij de post of zijn ze al gelevert ?
Zijn ze toch al gelevert dan probeer ik elke persoon te contacteren en eerlijk te zijn.
Ik zou denk ik me kamer niet meer uitkomen en zou verhuizen naar een ver land
Ik zou me doodschamen, in paniek geraken, nooit meer buiten willen komen en liefst verdwijnen en nooit meer terug komen maar dat gaat waarschijnlijk niet gaan dus zal ik het over me heen moeten laten gaan en hopen dat iedereen het heeel erg snel vergeet dat dit gebeurd is.
OMG wat zou dat ongemakkelijk zijn!! Ik zou letterlijk door de grond zakken en proberen er een grapje van te maken.. “Oh hemeltje, die stamt nog uit de tijd dat ik dacht een jongen nodig te hebben… Sorry, inmiddels heb ik besloten dat ik later een oud vrouwtje met 10 katten wordt..” 🙂
Ik zou me heel erg schamen! Mocht dan een van de jongens naar me toe komen on te vragen of de brief van mij afkomt, denk ik dat ik als eerste alles zou ontkennen, dat iemand een grap met me uithaalt. Als hij dan toch door vraagt dan zal ik denk ik toch toe moeten geven, maar zodra ik dan thuis kom pak ik mijn spullen in om te verhuizen naar een andere stad waar ik de jongen niet meer tegen kom.
Ik zou allereerst niet meer over straat durven, maar ik denk dat ik die jongens na een tijdje wel zou willen spreken, gewoon om te weten wat zij denken! Wie weet komt er nog iets uit, toch?!
Ik denk dat het me eigenlijk weinig zou doen. Ik hield toen van die jongens en ondanks dat dat niet meer zo is nu.. was dat ooit wel het feit dusjhaa.. dan leest iedereen het maar kunnen ze zien hoe poetisch ik kan zijn haha!
Ik zou eers drie maanden lang niet het huis uit durven omdat ik me zo zou schamen! Daarna zou ik langzaam weer op social media gaan kijken om te zien of mensen het ondekt hebben. Als dat niet het geval is kan ik uit mijn Gollum fase komen en het daglicht weer opzoeken 🙂
Hangt er van af welke jongen, ik zou het awkward vinden om sommigen daarna tegen te komen maar van 1 ex zou ik dus zeer zeker van gaan lopen… Ik verhuis dan echt zodra ik het weet van die brieven naar het buitenland en verander m’n naam op sociale media e.d. als ik dat dan nog ga gebruiken want die is echt niet normaal ?
Maar ik zou daar in de eerste plaats niet eens een (nep)brief over durven schrijven, die “relatie”, echt nog een niet-verwerkte periode. Zolang ik daar niet getetailleerd over nadenk gaat het maar zo’n brief… Nee, ik ga vluchten, echt wel, ik durf hier m’n naam niet eens in te vullen, oh wat ben ik toch een watje ?
Na een paniek aanval zou ik me eerst vol proppen met chips en daarna toch de confrontatie aan gaan want tja….. het is de pijnlijke waarheid *hides behind hands*
Eerst slaat de paniek toe, dan schaamte en dan word ik de situatie de baas. Ik zou een voor een met de exen contact opnemen en de brief bespreken, uitleggen dat het oude gevoelens zijn die op papier staan en dat ik ze het beste wens in hun verdere leven. (Hoe moeilijk het soms ook was om een ex te vergeven) Maar een wrok koesteren is vermoeiend.
Het grappige is dat dit mij (bijna) een keer is overkomen!
In de eerste klas vond ik een jongen ontzettend leuk, en ik schreef alle momentjes tussen ons die op flirten leken op in een schriftje. Ik was dit een keer stiekem aan het invullen tijdens een les Engels, toen we onverwacht van schrift moesten ruilen met een klasgenoot om de opdrachten na te kijken. Je voelt hem al aankomen: ik moest ruilen met de jongen die ik leuk vond, en gaf hem het verkeerde schrift. Ik heb me nog nooit zo geschaamd! Gelukkig kwam ik er snel genoeg achter, maar de jongen had al wel een paar fragmenten gelezen en keek me heel raar aan toen ik aan zijn tafel stond. Ik durfde hem dagen niet aan te spreken of zelfs nog maar aan te kijken, maar uiteindelijk heb ik hem toch maar verteld dat ik hem leuk vond (wat hij heel stiekem al wel wist ;)), bleek dat hij al een vriendin had. Tja..
Ik zou er hard om lachen en denken dat de moeders op het schoolplein weer wat te bespreken hebben. ? Ik kan me daar nu echt niet druk om maken. Heel saai.
hmm ik zou waarschijnlijk mezelf voor me kop slaan van deze domme actie, ook zou ik in paniek raken maar licht er ook aan naar welke exen het wordt gestuurd, met sommige kan ik best nog door één door maar andere heb ik al jaren niet gezien en die wens ik ook absoluut niet te zien. Maar als het dan toch gebeurd zou ik helaas de confrontatie aan moeten gaan maar wie weet zijn ze wel verhuisd en krijgen ze het nooit te lezen. Het zou best wel gênant zijn maar het licht gewoon aan welke exen maar gelukkig heb ik nooit zulke brieven geschreven en zou het me niet overkomen haha.
ik zou denken o ja die brieven had ik ooit geschreven aan dei jongen die ik toen leuk vond en wat als hij ze toen had gelezen hoe was ons leven dan gelopen
Poe, ik zou denk ik van de zenuwen gaan lachen. En dan keihard boos worden. Maar ik zou, als ik erachter zou komen wie de brieven gepost heeft, die persoon op een originele maar beschamende manier terug pakken 😉
Als het van geleden was, zou ik er heerlijk om kunnen lachen maar als ik nog steeds verliefd zou zijn? Dan zou ik door de grond willen zakken en me geen raad weten!
Ik zou ze één voor één persoonlijk terug gaan halen. Ik heb veel dagboeken bijgehouden in de jaren en daar zaten ook wel eens liefdesbrieven (en afscheidsbrieven) tussen die ik nooit heb gestuurd, dus wanneer deze verhalen en brieven verstuurd zouden worden zal ik wel het een en ander recht moeten zetten :P. Het lijkt me verschrikkelijk pijnlijk omdat je zo’n brief expres niet hebt verstuurd. Er zullen dingen instaan die ik toen voelde maar nu niet meer voel. Of juist hersenspinsels die te kwetsbaar zijn om te delen 😉
Ik ben ook wel benieuwd naar de andere kant van het verhaal, hoe zou het zijn als je op een dag ineens een liefdesbrief ontvangt? Eentje van een paar jaren terug? Hoe reageer je dan 🙂
ps: geliked op facebook, instagram & youtube!
Eh emigreren naar Mars?
Ik zou het heel niet erg vinden. Ik denk dat we er allebei wel om kunnen lachen.
Ik zou me eerst kapot schrikken en hopen dat ik ze gewoon ergens anders heb neergelegd en ben vergeten waar ik ze heb gelaten. Daarna zou ik als ik erachter kom dat ze echt weg zijn, me kapot schamen en denken van ‘oh nee oh nee oh nee….’ Dan zou ik hopen dat ze er niets mee doen en het negeren.
p.s. Al zou het wel vet cute zijn als ze nog een antwoord op je brief terug zouden sturen
En ik zou vet zenuwachtig zijn voor dagen, wachtend of er wat word teruggestuurd of niet
Bij sommige zou ik het echt heel grappig vinden. Vooral een iemand (T.) Want hij weet dat ik hem een tijdje heb leuk gevonden. Dit heb ik ooit via msn verteld. En dat vind ik nog steeds stoer van mezelf. Maar bij anderen zou ik doodgaan, want er zitten ook een paar gasten tussen die achteraf een eikel bleken te zijn. Dus goddank dat ik daar niks mee heb gekregen.
Het zou wel druk worden voor de postbode, want ik was vroeger supersnel verliefd.
En daarbij, mijn huidige vriend zou denk ik super gelukkig worden van zijn brief. Dusja xD ( al is hij ook postbode als bijbaan, dus miss ik toch niet zo)
Oh. Ik doe graag mee, want ik heb zoveel positieve dingen gehoord.
Oh man, dat zou echt een verschrikking zijn! Ik denk dat ik eerst nog een uur ga zoeken om vervolgens heel hard te gillen. Denk dat ik daarna een last minute boek voor 2 weken en alle social media e.d. afsluit zodat ik even tot mijzelf kan komen 🙂
Als dat zou gebeuren zou ik die personen voor de rest van mijn leven ontwijken haha! Ik denk niet dat ik zulke schaamte kan handelen.
Succes iedereen!
Schaam schaam schaam. Meer kan je eigenlijk niet doen op dat moment. Maar ook daar zou ik wel overheen komen!
In rook opgaan en het eerst jaar niet meer in de buurt komen of minimaal voor een jaar naar Australië of zo verhuizen hihi 😉 Oh my god, ik moet er niet aan denken……
Gelukkig heb ik mijn liefdesbrieven altijd afgegeven aan degene die ik leuk vond.
Dus dat gaat me niet overkomen
Het schaamrood zou op mijn wangen staan en het zweet zou me uitbreken. En even zal ik weer dat verlegen meisje van toen zijn om daarna als de vrouw die ik nu ben trots en zelfverzekerd zeggen dat ik eindelijk de ware gevonden heb in mijn man en dat hij de brieven mag houden als aandenken aan toen
Eerst zou ik me dood schamen… Ik zou me een dag lang verstoppen onder mijn dekbed met heel veel chocola! De volgende dag zou mijn vriendin me uit bed komen slepen en me zeggen dat ik zelfverzekerd door moet gaan. Ik zou daarna met opgeheven hoofd verder gaan, want ja wie heeft er niet een keer iets genants meegemaakt?
Ik zou mik heel erg schenen als die jongen erachter zou komen dat ik hem leuk vond. Je weet niet hoe die reageert. ???
Ik zou mij heel erg schamen als die jongen erachter komt dat ik hem leuk vond. Je weet niet hoe die Reageert. ??
Ik zou mij heel erg schamen als die jongen erachter kwam dat ik hem leuk vind. je weet niet hoe die reageert.
Ik zou eerst proberen door de grond te zakken van schaamte. Als dat niet lukt, zou ik proberen mijn ouders over te halen te verhuizen. Als dat ook niet lukt, zou ik me opsluiten in mijn kamer met mijn kat en mijn boeken. En waarschijnlijk ben ik dat na twee dagen zat en probeer ik gewoon te doen of er niks gebeurd is en ga ik door met mijn leven. Zonder ooit nog liefdesbrieven te schrijven, natuurlijk…
Door de grond zakken en daarna net doen alsof mijn neus bloed! ?
Wat ik zou doen?
Ik zou op jacht gaan natuurlijk. Ik zal de brieven hoe dan ook eerder terug vinden dan
dat de bertreffende jongen de brief open maakt, alsnog zou ik het uit zijn handen pakken, wegrennen en dan verbranden.
Ik zou kijken of de desbetreffende jongen nog steeds leuk is en zo ja, hopen dat er alsnog een leuke date uitkomt! En anders hoop ik dat we er samen om kunnen lachen 🙂
Als eerste reactie me kapot schamen en er volgens samen heel hard om gaan lachen!
Ik zou me eerst even rot schrikken. (wie niet?)
Maar, ik ben al te vaak gekwetst om het nog eens te laten gebeuren. En daarom kan ik dingen makkelijker van de positieve kant zien,dus; Ik zou gewoon hopen dat ik leike reacties krijg. Wie weet denken enkele ontvangers wel: ‘Vond zij mij leuk? Ik haar ook!’ En wie weet komt er dan toch een spontane date! (Of meerdere,en dan heb je zelfs keuze tussen die hunks!) En tja,het is me echt overkomen, een jongen en ik vonden elkaar blijkbaar heel lang leuk, maar pas na ons examen kwamen we erachter. Toen zijn we enkele maanden samen geweest. (So it can happen!)
Gelukkig heb ik geen liefdesbrieven geschreven, dus dat kan niet echt gebeuren, maar als ik ze wel geschreven had dan zou het toch (ligt) ongemakkelijk voelen, en zou ik mij zeer veel zorgen maken over de reactie van diegene die de brief zal ontvangen, hopen dat het een leuke of positieve reactie is.
Hahaha ik zou mij dood schamen.
Ik zou dan echt gaan proberen te verhuizen, mijn haar verven, nieuwe naam oftewel nieuwe identiteit aannemen… Chardonay? Huh wie is dat?
Nee ik zou dan echt niet daar durven te blijven, ik zou echt zo hard willen weg rennen en vluchten haha ben gewoon een lafaard in dat soort dingen en totaal niet stoer daarin haha
O nee! Ik zou mij echt kapot schamen, maar een van de jongens waar ik vroeger verliefd op was (altijd gebleven) is nu mijn vriend, hij zou het vast super lief vinden om die liefdesbrief te krijgen 😉
(ps. volgens mij wisten alle jongens die ik leuk heb gevonden dat ik ze leuk vond, denk niet dat het echt een verrassing zou zijn, alleen misschien dat ze die brief nooit verwacht hadden;) )
Bloos bloos? Ik zou heel verlegen zijn
Maar het niet tonen
Stoer en zelfverzekerd zou ik het er maar het beste van maken