In het spoor van de eclips – Bronagh Curran
Esther van de Adorable Bookclub las het boek In het spoor van de eclips van Bronagh Curran. Benieuwd wat zij van het boek vond? Haar recensie lees je vandaag op onze website!
Het leven zit de 15-jarige Nat Dobbs niet echt mee. Hij stottert, is mager en bepaald geen sociaal genie. Hij doet wel zijn best om goed in de groep te passen, maar de laatste keer dat hij dat probeerde, eindigde hij met zijn onderbroek op zijn enkels – op de lokale televisie.
De schaamte na dit incident is zo groot dat Nats ouders besluiten naar een ander dorp te verhuizen. Daar leert Nat Milo Quincy kennen. Milo, een 65-jarige kluizenaar met ALS, luistert tenminste naar hem. Als Milo Nat vertelt dat hij heel graag de totale zonsverduistering in Kentucky zou willen zien – de eerste in de VS in 35 jaar – besluit Nat dat hij mee wil gaan. Tot Nats grote vreugde stemt dorpsbeauty Celeste ermee in om hun chauffeur te zijn. De road trop wordt een onverwacht succes en de drie groeien steeds dichter naar elkaar toe. Maar een tragisch ongeval wacht hem in de duisternis.
Toen ik de achterkant van het boek las, was ik erg benieuwd naar dit boek. Het boek deed mij erg veel denken aan Paper Towns van John Green. Paper Towns vond ik geweldig, waardoor ik ook grote verwachtingen van dit boek had.Het leek mij een geweldig verhaal. Ik wilde graag weten wat Nat, Milo en Celeste voor tragisch ongeval mee zouden maken.
Nat verhuist met zijn ouders naar een nieuwe plaats met een nieuwe school. Een paar jongens raken in contact met Nat. Nat krijgt de opdracht om een bal op te halen in het huis van Pedo Quincy. Nat besluit dit te doen, maar wordt gepakt door Milo Quincy. Al snel komt Nat erachter dat Milo Quincy helemaal geen pedofiel is, maar een eenzame man met ALS. Nat komt steeds vaker bij Milo Quincy over de vloer. Als Milo Quincy Nat vertelt over zijn wens om de zonsverduistering in Kentucky te zien, besluit Nat om Celeste te vragen of zij chauffeur wil zijn. Celeste stemt hiermee in. Milo, Nat en Celeste groeien steeds dichter naar elkaar toe en er ontstaat een speciale band, totdat een tragisch ongeval op hen wacht.
Ik heb heel erg genoten van dit boek. Ik vond de band die tussen Nat en Milo Quincy ontstond erg interessant. Dit boek laat de realiteit zien. Het komt zo vaak voor dat mensen vooroordelen hebben over andere mensen. Dit boek laat goed zien dat die vooroordelen meestal niet kloppen. Het stuk realiteit kwam ook terug in de groepsdruk die Nat voelde. Zijn ‘vrienden’ wilden dat hij de bal moest pakken. Nat wilde dit niet, maar was bang voor afwijzing, en pakte alsnog de bal. De hoofdpersonen werden goed beschreven, ik kon me goed inleven in de personages. Houd maar een doos tissues klaar, want aan het eind heb ik zo erg moeten huilen. Ik wilde ook niet geloven dat het boek al zo snel was uitgelopen! Van mij mocht het boek nog veel dikker zijn, dat is ook mijn enige minpunt van het boek.
“Ik heb heel erg genoten van In het spoor van de eclips, het verhaal liet me maar niet los!”
De schrijfstijl van Bronagh Curran vind ik prettig. Hij neemt je mee in het boek. Je hebt het idee dat je er zelf ook in mee speelt. Ik denk dat veel mensen zich kunnen herkennen in sommige stukken. Ik raad je dit boek als je, net als ik, ook van mooie verhalen houdt. Het verhaal liet me ook niet los, wat een bijzonder boek is dit!
Titel: In het spoor van de eclips
Auteur: Bronagh Curran
Verschenen: maart 2016
Pagina’s: 256
Uitgever: Gottmer
Originele titel: The Path of Totality
Rating: 4,5/5
Dit artikel is geschreven door Esther van de Adorable Bookclub.
4 Comments
Story addict
Lijkt me een idd een mooi en ontroerend verhaal.
Vivian
Ik geloof dat dit boek me steeds meer gaat aanspreken, lijkt me erg bijzonder!
Lilian
Ik vond dit boek ook zó mooi!
Esther
Wat tof dat mijn recensie nu online staat. 🙂