Dit zijn de namen – Tommy Wieringa
Titel: Dit zijn de namen
Auteur: Tommy Wieringa
Verschenen: oktober 2012
Pagina’s: 302
Uitgever: De bezige bij
Een grensstad in de steppe. Uit de vlakte duit een groep verwilderde vluchtelingen op. Ze veroorzaken angst en onrust in de stad. Als Pontus Beg, commissaris van politie, ze laat oppakken, wordt in hun bagage het bewijs van een misdaad gevonden. Beg ontrafelt de geschiedenis van hun helletocht, die gaandeweg verweven raakt met de ontdekking van het verhaal over zijn eigen afkomst. De ontmoeting met een oude rabbijn, de laatste Jood van de stad, leert hem de waarheid kennen over zichzelf.
Mening over Dit zijn de namen
Een roman bekroond met de Libris Literatuur Prijs 2013, dat moet wel wat goeds betekenen toch? In Dit zijn de namen worden twee verhaallijnen aan elkaar gekoppeld: het verhaal van politiecommissaris Pontus Beg op zoek naar zichzelf en het verhaal van een groep vluchtelingen op zoek naar een veilig onderkomen. De nieuwe roman van Tommy Wieringa speelt zich af in een verlaten deel van Oekraïne. De roman begint in Michailopol, een verlaten en afgesloten stad ergens in de steppe. We maken kennis met de 54-jarige Pontus Beg, politiecommissaris. Hij heeft geen vrouw, geen kinderen, maar eens per maand kijkt hij uit naar de vrijpartij met zijn schoonmaakster.
In de tweede verhaallijn maken we kennis met een groep vluchtelingen. Ze zijn uitgehongerd, dragen veel lagen kleding over elkaar en de staat van hun schoenen bepaalt de rang in de groep. Ze zijn bijeengebracht door een smokkelaar en ze denken dat ze per vrachtwagen de grens over worden gesmokkeld. Langzaam maar zeker lees je dat de gehele groep ontspoort en de meest gruwelijke dingen doen.
Het boek beschrijft de vlucht van het Israëlische volk uit Egypte naar Kanaän. De politiecommissaris ontdekt dat hij Joods is en sluit een vriendschap met de laatste rabbijn van de stad.
Het boek komt wat moeilijk op gang wat mij betreft, maar na een tijdje begint er vaart in te komen. Er zijn meer dialogen en er gebeuren daadwerkelijk ook meer dingen. Wieringa schrijft erg beschrijvend, hier moet je van houden. Hij formuleert wat mij betreft prachtige zinen. Het is een boek over religie en spiritualiteit, ook daar moet je van houden.
One Comment
Mieke Schepens
Mooie recensie, Tedje !