De taarten van Marie – Claire Sandy

Titel: De taarten van Marie
Auteur: Claire Sandy
Verschenen: september 2014
Pagina’s: 399
Uitgever: De Fontein 
Oorspronkelijke titel: What would Mary Berry do?

Marie Dunwoody probeert alle bordjes draaiende te houden: haar tandartspraktijk (haar concurrent betrekt een pand in de straat), haar huwelijk (haar mans baan staat op de tocht), haar tienerzoon Angus (die duidelijk iets verzwijgt, maar wat?) en haar negenjarige tweeling Iris en Rosie (die op hun eigen manier voor het gezin zorgen). Ondertussen komt ze overal haar buurvrouw tegen, de perfecte Lucy die haar leven in balans heeft en geroemd wordt om haar bakkunsten.
Marie voelt dat ze faalt. Maar dan krijgt ze het beste bakboek aller tijden in handen en weet de oplossing: als ze de perfecte cake kan bakken, dan volgt de rest vanzelf!

Mening over De taarten van Marie

In Maries leven loopt het niet bepaald gesmeerd. Met haar eigen tandartsenpraktijk gaat het niet zo goed, de baan van haar man staat op het spel, haar puberende zoon waar ze geen hoogte van kan krijgen, ze is jaloers op haar slanke, bakkende buurvrouw Lucy die het allemaal wel voor elkaar krijgt (of tenminste, zo lijkt het) en bij ieder buurtfeest of gelegenheid een prachtige, onberispelijke taart meeneemt. Het breekt haar allemaal op. Ze bestempelt haar buurvrouw als aartsvijandin en wil net zo’n goede bakster worden als Lucy. Dat is alleen makkelijker gezegd dan gedaan… Baksels mislukken keer op keer en ze krijgt het maar niet voor elkaar.

De achterflap van De taarten van Marie klonk als muziek in mijn oren: een vrolijk boek over taarten bakken en een vrouw die niet alles op een rijtje heeft? Dat zou wel eens een heel fijn boek kunnen zijn! Ik hoopte op een combinatie van de humor en onhandigheid van Bridget Jones en heerlijke cupcakes en baksels waar je honger van krijgt alleen al als je de omschrijving leest van de smaakjes. Helaas viel dit erg tegen. Ik had ontzettend veel moeite om in het verhaal te komen. Na lang erover te hebben nagedacht, denk ik dat dit aan de schrijfstijl van Claire Sandy ligt. Het lijkt allemaal te geknutseld. Bovendien komen er zoveel personages in het boek voor dat ik op een gegeven moment niet meer wist wie wie nu was. Marie heeft kinderen en collega’s, Lucy heeft kinderen, ik snapte het allemaal niet meer. Doordat er zoveel personages worden geïntroduceerd, had ik het idee dat het verhaal en de personages wat op de oppervlakte blijven. Het verhaal komt ook traag op gang waardoor ik afgeleid raakte.

Ik besloot het boek een tijdje weg te leggen. Ik ben geen opgever, dus het boek verdiende een tweede kans. Ook dat hielp niet. Alleen de laatste paar hoofdstukken heb ik met plezier gelezen, want die waren dan wel weer ineens leuk. Ook vind ik het bijgevoegde receptenboekje heel erg grappig! De kaft is natuurlijk prachtig vormgegeven en ook het boek zelf is niet standaard zoals alle andere boeken. Er zitten mailwisselingen in, briefjes en kleine tekeningetjes. Erg leuk!

Ik heb wel een heleboel lovende recensies gelezen, dus misschien was het gewoon niet helemaal mijn ding.

Rating: 2/5