De jongen die ontsnapte – Lindsay Hawdon

Titel: De jongen die ontsnapte
Auteur: Lindsay Hawdon
Verschenen: 30 maart 2015
Pagina’s: 320
Uitgever: Luitingh Sijthoff

Oostenrijk, 1942. De achtjarige Jakob rent op stoffen schoenen het bos in. In de ene hand houdt hij een steen geklemd, in de andere een kistje. Zijn ouders zijn zojuist voor zijn ogen neergeschoten door Duitse soldaten. Jakobs vaders was van Roma- en Jenische afkomst – een zigeuner dus. Een volk dat onder het naziregime genadeloos wordt vervolgd. Jakob overleeft, maar in zijn hart bewaart hij een verschrikkelijk geheim.

Mening:
De jongen die ontsnapte vertelt vooral het verhaal van Jakob. Een achtjarig jongetje die moet vluchten voor zijn leven. Zijn vader was een zigeuner en in Oostenrijk in 1942 werd ook deze groep vervolgd. Naast dit verhaal van Jakob lees je ook het verhaal van zijn ouders en van Jakob voor hij zijn ouders verloor. Samen met zijn gezin (zonder vader) zochten zij onderdak op verschillende plekken. Het andere verhaal lees je vanuit zijn ouders. Hoe zij het vroeger hadden, waar zij woonden, hoe zij elkaar leerden kennen en wat er daarna gebeurde. Het zijn een hoop verhalen ineen gestrengeld, dat je zeker wel moet liggen. Soms is het wat lastig om uit elkaar te houden. de verhaallijnen lopen door elkaar heen. Dan lees je weer vanuit dat deel, dan weer vanuit dat deel. Mijn favorieten waren denk ik vooral de delen vanuit Jakob en de delen vanuit de moeder geschreven, nog voor de oorlog.
Het verhaal is geschreven met veel toevoegingen. Zo zijn het geen simpele zinnen, maar lang, vol met prachtige woorden erin. Juist deze manier van schrijven moet je vooral trekken. Dit in combinatie met het thema Tweede wereldoorlog kan het wat lastig maken om het voor iedereen toegankelijk te maken. Toch denk ik dat het boek best goed te doen is. Lindsay laat wat mij betreft goed zien hoe het er in de oorlog aan toe ging. Ook kinderen werden blootgesteld aan al het gevaar en er werd vrij weinig onderscheid gemaakt. Op deze manier laat zij zien dat ook kinderen van acht jaar moesten meemaken wat volwassenen ook meemaakten. Ik denk dat je ook aan de manier van denken van Jakob ziet, dat hij zeker geen gedachtes meer van een achtjarige heeft.
Het verhaal geeft je vanaf het begin tot het eind een soort kriebel mee. Het is ontroerend geschreven en het brengt je zo veel meer dan alleen een verhaal om te lezen. Achteraf blijft het verhaal je bij en nog dagen daarna denk je er over na. Dit boek gaat over een jongetje van acht jaar, die door alles wat hij zag en moest doen, veel te snel volwassen moest worden. Een prachtig verhaal, zeker een aanrader als je net zoals ik, dol bent op oorlogsverhalen.

Rating: 4/5