Neurie als je de woorden niet kent – Bianca Marais
Janneke van de Adorable Bookclub las het boek Neurie als je de woorden niet kent van Bianca Marais. Een verhaal dat zich afspeelt ten tijde van de Apartheid. Benieuwd naar deze roman? Lees de recensie nu!
Waar gaat Neurie als je de woorden niet kent over?
De negenjarige Robin groeit op in een welvarend blank gezin in Johannesburg ten tijde van de Apartheid. Beauty is Xhosa. Ze woont in Transkei waar ze haar kinderen alleen opvoedt.
De paden van Robin en Beauty kruisen elkaar door de gewelddadige studentenopstand in Soweto, waarbij Robins ouders omkomen en Beauty’s dochter wordt vermist. Beauty wordt ingehuurd als Robins kindermeisje. Bij haar vindt Robin de liefde en genegenheid die ze van haar ouders nooit kreeg. Wat zal er gebeuren als Beauty haar eigen dochter terugvindt?
Toen ik de beschrijving van dit boek las, sprak het me meteen aan. Vooral omdat ik weinig boeken heb gelezen die zich afspelen in de tijd van de Apartheid en daar dus ook weinig van weet. Wanneer je de laatste zin van het eerste hoofdstuk hebt gelezen, weet je dat het een heftig verhaal gaat worden.
“Het enige verschil was dat zonder dat ik het wist het aftellen was begonnen; nog maar iets meer dan drie dagen, dan zou ik de drie belangrijkste mensen in mijn leven verliezen.”
Marais heeft een beschrijvende schrijfstijl. Ze neemt je mee naar de ruige binnenlanden waar Beauty en haar familie onder primitieve omstandigheden leven, maar wel gelukkig zijn. Hoewel daar ook de sporen van de strijd te zien zijn. Beauty is haar man verloren, omdat hij noodgedwongen in de mijnen moest werken. Daar maakte hij dagen van zestien uur onder de grond en dat heeft hem uiteindelijk zijn leven gekost. De vader van Robin werkt ook in de mijnen, maar hij is blank en heeft als toezichthouder een betere positie. Marais laat door Robin zien hoe blanke mensen leefden in die tijd en dus ook hoe de kinderen werden opgevoed in een wereld vol met racisme. Ze hadden voldoende geld, mooie huizen en lieten zwarte mensen voor zich werken. Robin groeit op met het idee dat dat een normale situatie is. Haar werd bijvoorbeeld geleerd dat blanke en zwarte mensen niet van hetzelfde servies kunnen eten, of van dezelfde voorziening gebruik kunnen maken vanwege allerlei onbekende bacteriën.
‘De personages nemen je mee in het verhaal en je kan niet anders dan van ze gaan houden’
De hoofstukken worden verteld vanuit het perspectief van Beauty en van Robin. Zo krijg je het verhaal van beide kanten te horen. Maar het meeste inzicht in het verhaal wordt toch verschaft door Robin. Je ziet de verscheurde wereld door de ogen van een jong meisje dat te veel meemaakt voor haar leeftijd. De dood van haar ouders is een traumatische gebeurtenis voor Robin. Door haar opvoeding weet ze niet hoe ze haar gevoelens moet uiten en doet dit vervolgens op een hele bijzondere manier. Daarnaast groeit ze ook nog eens op in de tijd van de Apartheid en blijkt alles wat ze dacht dat waar was, niet juist te zijn. Die emoties, verwarring en de reis die Robin doormaakt heeft Marais zo prachtig en bijzonder omschreven. Met Beauty zet Marais weer een heel ander soort personage neer. Haar vastberadenheid om haar dochter te vinden is zo indrukwekkend om te lezen, dat je niet anders kan dan respect hebben voor deze vrouw. De personages nemen je mee in het verhaal en je kan niet anders dan van ze gaan houden.
Het verhaal van Beauty en Robin is zo schrijnend en vaak zwaar om te lezen, maar het geeft je wel inzicht in de situatie van Zuid-Afrika in die tijd. Aan het einde heb je het gevoel dat het verhaal nog niet afgelopen is, alhoewel het een bijzonder en mooi einde is. Er wordt gehint naar een vervolg en ik hoop heel erg dat dat er gaat komen.
Titel: Neurie als je de woorden niet kent
Auteur: Bianca Marais
Verschenen: 16 november 2017
Pagina’s: 446
Uitgever: The House of Books
Originele titel: Hum If You Don’t Know the Words
Rating: 4/5