Recensie: Moederkruid

Speciaal voor het jubileumjaar van Carry Slee, de heruitgave van haar aangrijpende autobiografische roman Moederkruid. Laura, van de Adorable Bookclub, had het boek nooit eerder gelezen en begon vol interesse.

Inhoudsopgave

Waar gaat Moederkruid over?

Twee zusjes moeten met hun ouders verhuizen als de kleermakerij van hun vader failliet gaat. Volgens hun moeder wonen ze in hun nieuwe buurt ver beneden hun stand en daarom mogen de zusjes met niemand omgaan. De relatie tussen ouders- die toch al niet goed was- wordt steeds slechter en langzamerhand worden de ruzies en het gebrek aan contact de meisjes bijna te veel. In moederkruid registreert Carry Slee, zonder een oordeel te vellen, door de ogen van een kind hoe het is om in onveiligheid op te groeien.

Het verhaal begint met het feit hoe de moeder en de vader van de kinderen bij elkaar komen. Het verhaal wordt kort uitgelegd, de moeder komt in de kleermakerij bij de vader werken. De vader, die al getrouwd was, wordt verliefd op de moeder van de meisjes en vervolgens koppelt oma, de moeder van moeder, ze aan elkaar. Het lijkt een verplicht huwelijk te zijn tussen de twee. Waar dan vervolgens twee kinderen van komen, beide meisjes. Vader geeft in het verhaal aan dat hij liever een jongen had. Hij behandelt één van de meisjes dan ook als jongen en noemt haar ook jongen.

Het verhaal wordt gedeeltelijk beschreven door de ogen van één van de twee meisjes. Zij vertelt hoe vader haar regelmatig jongen noemt en hoe vader met Elsje, het zusje, vaak onderonsjes heeft waar Elsje vaak stil van terug komt. Vader noemt het ook knuffelen met Elsje. Moeder heeft ondertussen haar eigen problemen, zoals het kind beschrijft: heeft mama overal last van en kan niet zo goed tegen geluid, mensen of andere dingen. Die maken mama moe, wordt er beschreven. Mama en papa hebben vaak ruzie met elkaar en op een gegeven moment betrapt de moeder de vader met één van zijn werknemers. Ondertussen proberen de meisjes vriendinnen te maken in de straat, terwijl ze niet op de school in de buurt zitten, boodschappen te doen bij de lokale winkels of visite krijgen. Oma is de enige die af en toe langskomt. Maar dan gebeurt er iets met de moeder. En alles verandert.

‘Het is echt door de ogen van een kind geschreven’

Dit boek is niet wat ik van Carry Slee gewend ben. In haar eerder boeken zit er een duidelijke opbouw en verhaallijn in. Hier miste ik dit een beetje, waardoor het niet altijd even duidelijk was wat er nu zich afspeelde in het verhaal. Het einde was voor mij ook nog te open en te onduidelijk. Overigens is het wel heel objectief beschreven, waardoor het echt door de ogen van een kind zou geschreven kunnen zijn. Er zit geen oordeel in het boek en het verhaal wordt vanuit het meisje beschreven zoals haar ervaringen zijn. Als lezer merkte ik dat ik wel een oordeel velde en dat ik soms invulde wat er gebeurd zou kunnen zijn. Het boek lees je wel makkelijk weg, waardoor je toch op de een of andere manier betrokken raakt in het verhaal.

Lees hier meer boeken over Carry Slee.