Lisette Jonkman over Verknocht: “Ik ben zo blij dat ‘ie in de winkels ligt!”

Het derde deel van de Verkikkerd-serie van Lisette Jonkman ligt in de boekhandels. Hoog tijd om Lisette het hemd van het lijf te vragen over haar nieuwe boek. 

En Lisette, hoe ging het schrijfproces van Verknocht?
“Het was zo’n bevalling. Ik ben blij dat ‘ie in de winkels ligt”, vertelt schrijfster Lisette Jonkman. “Ik onderschat steeds weer hoeveel werk het is, een boek schrijven”, lacht ze. “Ik denk altijd: het zit allemaal in mijn hoofd, maar het moet dan nog wel op papier. In 2015 begon het weer te borrelen om een vervolg op Verslingerd te schrijven. De eerste regels stonden in no-time op papier. Ik vond het heerlijk om weer een boek over Lucy en de nerds te schrijven. Het zijn toch wel een beetje mijn favoriete karakters. Maar toen kwam Helemaal het einde tussendoor. Oh ja, en de Onbreekbaar-reeks van drie delen.”

Terwijl ik Lisette telefonisch aan het interviewen ben, is ze ondertussen een cadeautje aan het kopen in de winkel en moet ze vervolgens haar navigatie instellen om naar een vriendin te rijden waarvan ze het adres even niet meer weet.
“Sorry voor de chaos hoor, dit is weer zo typisch. Zo gaat mijn schrijfproces eigenlijk ook altijd. Verknocht is meerdere malen uitgesteld. Het was niet altijd even leuk, maar het is wel gelukt. Alweer. Achteraf vergeet je eigenlijk hoeveel stress en gedoe het oplevert.” Een beetje als een echte bevalling, grap ik. “Ja, eigenlijk wel”, lacht Lisette.

Maar, wat ging er wél goed?
“Oh, eigenlijk het hele verhaal zelf. Ik heb vaak al een beeld in mijn hoofd. Alle voorbereiding vindt dan ook plaats in mijn hoofd. Ik schrijf weinig van tevoren op. Als ik het niet onthoud, zal het wel niet zo belangrijk zijn. Ik weet ongeveer al waar het verhaal naartoe gaat. Op een gegeven moment heb ik het einde nog omgegooid. Ik was aan het kletsen met Lau (Laurens, Lisettes man, red.) en hij zei: ‘Waarom doe je het einde niet zo en zo? Dat klopt thematisch veel beter.’ En dat vond ik zo’n goed idee dat ik een groot deel heb geschrapt. Híj had eigenlijk de schrijver van ons tweeën moeten worden”, lacht Lisette. “Ik had dus eigenlijk een ander einde voor ogen, maar ik ben heel blij met hoe het nu geworden is. Dat is dan ook de reden dat het boek een paar keer is uitgesteld.”

Hoe merk je tijdens het schrijven dat je zo chaotisch bent?
“Ik ben echt totaal niet gestructureerd. Ik vergeet dingen, ik ben altijd te laat. Ik kan ook nooit een woordenaantal inschatten. Medeschrijvers, hoe doen jullie dat? Ik noem altijd wel een aantal, want dat wil mijn redacteur graag. 80.000 bijvoorbeeld. Maar dan wordt het 130.000. Hoe dan? Getallen en ik zijn misschien gewoon geen vrienden. O, en nog een chaotisch trekje: ik schrijf ’s nachts, omdat ik overdag schrijfontwijkend gedrag vertoon.”

Maar als je je er ‘gewoon’ bij neerlegt dat dit nu eenmaal jouw werkwijze is?
“Ik ben bang dat als ik me erbij neerleg, ik dit schrijfontwijkende gedrag altijd ga vertonen. Dit is wel hoe ik ben, maar misschien vind ik ooit een betere manier. Verder heb ik ook echt een soort outline nodig, anders laat ik de personages gewoon doen waar ze zin in hebben en wordt het een hak-op-de-tak-verhaal. Als ik niet uitkijk ben ik all over the place en zit er totaal geen logica meer in. Ik merk wel dat ik mezelf steeds meer de ruimte durf te geven om die chaoot te zijn. Daar komt ten slotte mijn creativiteit ook vandaan.”

Maar, vertel. Hoe zijn de eerste reacties op Verknocht?
“Ja, superleuk. Ik ben toch altijd een beetje bang voor de reacties, maar mensen leven heel erg mee met de personages. Dat is fijn. Sowieso zijn lezers die aan deel drie beginnen wel echte doorzetters. En misschien zijn ze ook een beetje bevooroordeeld, maar dat vind ik niet erg”, grapt Lisette.

Je gaat binnenkort trouwen. Als dit artikel gepubliceerd is, ben je zelfs al getrouwd. Heb je inspiratie opgedaan vanuit je eigen voorbereidingen voor de bruiloft?
“Ja, zeker! In deel drie gaan Paladin en Hermelien trouwen. Lucy is hun ceremoniemeester. Heel leuk om te zien dat mijn personages een beetje met mezelf zijn meegegroeid. Als schrijfster ben ik ook wel gegroeid. Ik haal er veel minder randzaken bij. Als ik mijn eerste boeken nu lees, denk ik: jeetje, wat een wanorde en een chaos. Ik word steeds beter in mijn verhaal in goede banen leiden en structureren.”

Komt er nog iets nieuws aan binnenkort?
“Ja! Ik ben alweer met bezig met iets nieuws. Geen spin-off of vervolg, deze keer. Het heeft de werktitel Roest en gaat over Jip en Floris, twee huisgenoten van allebei bijna 30. Ze zijn beste vrienden sinds de middelbare school en ze zien elkaar meer als meubelstukken dan als mensen. Floris is arts in opleiding tot chirurg, Jip heeft een tekstbureau en werkt om de huur te betalen nog twee dagen per week in een slagerij, ook al is ze vegetariër. Dan komt Floris erachter dat Jip al drie jaar geen seks heeft gehad en maken ze samen een datingprofiel voor haar. Dat leidt echter tot iets wat ze allebei totaal niet hadden zien aankomen.”

Is de Verkikkerd-serie nu definitief klaar?
“Ik denk van wel. Half. Maar ik ken mezelf. Waarschijnlijk begint het over twee jaar weer te kriebelen, want ik ben zo gek op Lucy en de nerds. En heel misschien heb ik al een klein ideetje voor deel 4 op de plank liggen. Ik durf dus niks te beloven…”

Foto’s: Effy Nazkara

Benieuwd naar Verknocht van Lisette Jonkman? Bestel hem hier!