Lelijke covers #5

Zijn de weer! De lelijke, oftewel de minder mooie covers tussen al die prachtige pareltjes. Soms is de keuze van een cover gewoon niet goed gemaakt, of geeft de cover een heel ander beeld dan het zou moeten zijn. Soms, heel soms, is de cover gewoon écht niet mooi. Hier mijn keuzes, misschien ben jij het wel met mij eens.

Onsterfelijke liefde. De titel klinkt veelbelovend en een beetje spannend. Het paars, roze met zwart geeft de titel nog meer kracht. Toch heeft de volledige cover iets dat mij totaal niet trekt. Het zou kunnen komen door het meisje op de cover, ze kijkt vreselijk eng en het lijkt een klein beetje alsof ze net uit een horrorfilm is gestapt. Daarnaast snap ik niet goed hoe haar handen nou zitten, het lijkt alsof ze een vechthouding heeft aangenomen, wat dus weer totaal niet past bij de hele cover. Nee, deze cover zou ik echt niet snel oppakken. Het geheel ziet er voor mij uit als een goedkoop vampier boekje, dat weer één van de zovelen is en geen originaliteit toont. Helaas.

 

We blijven lekker bij de roze met zwarte kleuren 😉 Ook deze cover vind ik niet geheel prachtig. De rookachtige wolkensliertjes aan de zijkant vind ik trouwens wél mooi. Het geeft inderdaad een beetje een bovennatuurlijke gloed, wat de cover weer aantrekkelijk maakt.
Dan het roze (of is het meer paars?) als lettertype. Vooral ‘vergissing’ en ‘deel 1’ valt heel erg weg. Daarnaast vind ik het ook ontzettend zonde dat ze de vrouw zo apart hebben gemaakt. En dan bedoel ik niet het uiterlijk, maar de vlekjes op haar hand en kleding (of is dit misschien expres gedaan en hoort het bij het verhaal?). Voor mij komt het in ieder geval niet mooi over. Was de vrouw weggeweest, had ik het boek wel weer eerder opgepakt. Het was dan mysterieuzer geweest en wat spannender!

 

Ik denk (en hoop) dat dit een typisch gevalletje is van smaken veranderen. In mijn achterhoofd houd ik dan ook wel dat deze cover van vijf jaar geleden is. Toch moest ik meteen lachen toen ik deze cover weer terug zag. Duckface maximaal. Het enige wat nog mist is dat één van de meiden de ‘selfie’ maakt. Dan zou het compleet zijn!
Ja oké, misschien had ik hem vroeger nog wel opgepakt. Natuurlijk was ik jonger en zat het ‘duckface’ er nog helemaal niet in op die manier. Dat scheelt allemaal heel erg. Een voordeel, je ziet direct waar het over gaat. Het is een tienerboek. En tóch geeft het boek een totaal verkeerd beeld. Ik dacht namelijk aan bruggers die waarschijnlijk toe zijn aan hun eerste vriendje, blablabla. Dit is dus niet het geval. Al eerder verscheen er een recensie van dit boek en hier kan je lezen dat het boek meer weg heeft van fantasy kenmerken. Ja, echt! En als ik een fantasy-achtig verhaal zoek.. zou ik dit boek dus nooit hebben opgepakt.

Waarschijnlijk is dit vooral ‘smaken verschillen’. Toch ben ik benieuwd of jij het met mij eens bent, of vind je deze covers juist wel erg mooi?