Boy 7 – Mirjam Mous

Titel: Boy 7
Auteur: Mirjam Mous
Verschenen: 2009
Pagina’s: 284
Uitgever: Van Holkema & Warendorf

Een jongen komt bij in een snikhete, kale grasvlakte. Hij weet niet hoe hij daar terechtgekomen is, waar hij vandaan kwam en zelfs niet meer hoe hij heet. Tot zijn opluchting vindt hij een rugzak met daarin een mobiele telefoon. Hij wil het alarmnummer intoetsen, maar ziet dan dat hij een voicemailbericht heeft ontvangen. Tot zijn verbijstering hoort hij: Wat er ook gebeurt, bel in geen geval de politie. En hij weet één ding zeker: dat is zijn eigen stem. Met behulp van de spullen in zijn rugzak, gaat hij verbeten op zoek naar zijn verleden. Maar zolang hij zich niets herinnert, durft hij niemand te vertrouwen. Zelfs Lara niet. Stapje voor stapje komt hij achter de verschrikkelijke waarheid. Mijn ogen dwaalden langs de spiegel die boven de wastafel hing. Ik ving een flits op van een jongen met blond haar dat alle kanten uit piekte. Met een schokje besefte ik dat het mijn eigen spiegelbeeld was. Is er iets? vroeg Lara. En of er iets was! Ik had mezelf niet herkend.

Mening over Boy 7

Mirjam Mous, een schrijfster van Nederlandse bodem. Toen ik begon aan Boy 7, was ik wat sceptisch. Ik heb tot nu toe alleen maar vrij slechte jeugd/YA boeken gelezen die waren geschreven door Nederlandse schrijvers. Dit boek bracht veel verandering.

Wat ik een leuk element vond is dat Boy 7 zich afspeelt in de Verenigde Staten. Veel dingen zijn typisch Amerikaans. Taco Bell, Pizza Hut, plaatsen, noem maar op. Daarnaast heet het hoofdpersonage ook nog eens Boy 7/Seven, iets wat ook heel bijzonder is. Ik moet zeggen: Ik kon alle namen alleen maar in het Engels uitspreken in mijn hoofd. Kennen jullie dat ook?

Het boek leest lekker vlot door. Je leert Boy 7 goed kennen, vooral zijn geschiedenis. Af en toe gebeuren er dingen waarvan je denkt ‘oh, zo zit dat dus’, en dat zijn als het ware de puntjes op de I. Binnen een mum van tijd was ik halverwege en wilde ik stiekem al weten hoe het boek zou eindigen. Doorlezen, dus! Halverwege werd het boek omgetoverd tot een intrapersoonlijk verhaal, dat houdt in dat er vooral wordt beschreven vanuit een dagboek. Niet helemaal mijn ding, want het gaat allemaal erg hak-op-de-tak.

Al met al vond ik het wel een leuk boek om te lezen, hij las lekker door en het is echt zo’n boek dat je op een rustige avond kunt doorlezen. Ik zou hem dan ook zeker aanraden als je van jeugd/YA boeken houdt en iets voor tussendoor zoekt!

Meer recensies lezen van de boeken van Mirjam Mous? Klik dan hier.

Rating: 3,5/5