Een waargebeurd en vooral ingrijpend verhaal over een jongen die verdenkt wordt van verkrachting. Denise, van de Adorable Bookclub, las dit boek. Te heftig, of juist prachtig om te lezen?
Het is de eerste dag van de voorjaarsvakantie als Dex door twintig man politie van zijn bed wordt gelicht op verdenking van verkrachting. Zijn leven staat op zijn kop, maar ook dat van de rest van de familie waaronder zijn moeder Anna. Zij strijdt om de onschuld van haar zoon te bewijzen en gaat de confrontatie aan met de leugens, het geweld en het machtsmisbruik van justitie.
Geen kind meer vertelt het verhaal van Dex: een onbezorgde jonge man die beschuldigd wordt van verkrachting. Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van verschillende vrouwen, waarbij Anna, de moeder van Dex, het meest aan het woord is. Al snel blijkt voor jou, als lezer, dat Dex onschuldig moet zijn, maar zijn onschuld blijkt moeilijk te bewijzen. Dit boek geeft je een kijkje in het Nederlandse rechtsysteem en het onrecht waarmee Anna en haar gezin te maken hebben gehad.
Het statement van het slachtoffer vertoont grote gaten en onduidelijkheden. Wanneer een tweede slachtoffer zich meldt blijkt er ook van alles mis te zijn met haar verklaring. De meiden spreken zichzelf tegen en Dex heeft een waterdicht alibi. Toch worden de meisjes geloofd door de politie. Aan de ene kant laat dit verhaal zien dat de politie gelukkig zeer serieus omgaat met aangifte van verkrachting. Aan de andere kant laat dit boek zien dat de onschuldige Dex geen kans krijgt om zichzelf te verdedigen. Iedereen op het bureau is bevooroordeeld en Dex wordt ontzettend slecht behandeld. Zo wordt hij gemanipuleerd en psychologisch zwaar onder druk gezet. Ik vond dit heel heftig om te lezen!
‘De schrijfstijl van Esther Boek blijft je tot op de laatste bladzijde in zijn greep houden’
Geen kind meer is niet alleen geschreven vanuit het oogpunt van Anna, de moeder van Dex, maar ook vanuit dat van de moeders van de (zogenaamde) slachtoffers en de meisjes zelf. Dit geeft je een heel compleet beeld van de zaak. Door al deze achtergrondinformatie kom je achter het motief van de meisjes om valse aangifte te doen en zie je wat een valse aangifte voor vreselijke gevolgen heeft voor de ‘dader’. De moeders van beide meisjes zijn woest op Dex en zien niet in dat de verklaringen van hun dochters eigenlijk helemaal niet kloppen. Tijdens het lezen voel je jezelf erg machteloos omdat je weet hoe de vork eigenlijk in de steel zit maar ziet hoe Dex benadeeld wordt door alle vooroordelen.
Geen kind meer toont heel sterk de liefde van een moeder voor haar kind. Anna blijft altijd in Dex geloven, maar ook de moeders van de meisjes houden vast aan het verhaal van hun eigen kind. Ook al staat op de achterkant van het boek vermeld hoe het verhaal afloopt, de spannende schrijfstijl van Esther Boek blijft je tot op de laatste bladzijde in zijn greep houden. De schrijfstijl in Geen kind meer is toegankelijk en prettig: ik vloog door dit boek heen. Het boek heeft me dan ook diep geraakt en zal me nog lang bijblijven.
Titel: Geen kind meer
Auteur: Esther Boek
Verschenen: maart 2017
Pagina’s: 300
Uitgever: De crime compagnie
No Comments