Film: To The Bone

Veel was erom te doen: de nieuwe Netflix Original film To The Bone met Lily Collins. Ik keek de film en ik geef er mijn mening over.

De 20-jarige Ellen lijdt aan anorexia nervosa en leert op een aangrijpende, soms grappige manier zichzelf beter kennen onder leiding van een onconventionele dokter.

De film is geregisseerd door Marti Noxon. Zij heeft zelf lang geworsteld met anorexia en boulimia. Lily Collins, die de hoofdrol vertolkt, heeft ook te maken gehad met een eetstoornis. De makers van To The Bone willen met deze film aandacht vragen voor eetstoornissen. Nog voordat de film uitkwam, was er al veel kritiek om. Zou het te aanstootgevend zijn? Net als bij 13 Reasons Why? Bovendien is Collins 15 kilo afgevallen voor de film en iedereen was bang dat ze weer in haar oude patroon zou terugvallen. Is To The Bone een verheerlijking van eetstoornissen? Zouden kijkers geïnspireerd raken door de film?

De 20-jarige Ellen weet precies te vertellen hoeveel calorieën er in al het eten zit. 280 voor varkensvlees, 350 voor noedels, 150 voor rauwkost en 75 in de boter. “Alsof je calorie-Asperger hebt”, zegt haar stiefzus. In de film zie je de graatmagere Ellen, die blauwe plekken op haar rug heeft omdat ze zoveel sit-ups doet. Je ziet haar worstelen als ze een bord eten voorgeschoteld krijgt. Iets dat ik me totaal niet kan voorstellen en misschien ben ik daarom altijd zo gefascineerd door eetstoornissen. Ik kan om die reden dan ook niet zeggen of de film aanstootgevend is, want ik vind het mega moeilijk om mezelf te verplaatsen in iemand met een eetstoornis.

Wel kan ik zeggen dat ik het goed vind dat er films worden gemaakt over dit onderwerp, waar eigenlijk nog steeds een taboe op rust. Met deze film wordt er een discussie aangewakkerd en de makers van de film willen dat de ziekte bespreekbaar wordt. Nou, dat is wel gebeurd.

Terug naar de film, want eerlijk is eerlijk: die vond ik een beetje tegenvallen. Als je puur kijkt naar de film an sich. Karakters worden minimaal uitgediept en eigenlijk gebeurt er vrij weinig in de film. Ik had verwacht dat het veel meer over Ellen zou gaan, over haar verleden en haar jarenlange struggles met anorexia, maar dat gebeurt niet. Nadat ik de film had gekeken, had ik het gevoel dat er iets ontbrak en ik denk dat dat flashbacks zijn geweest. Dat had de film zoveel sterker gemaakt! Ook proberen ze er nog iets van humor in terug te brengen, maar ook dat komt niet helemaal tot zijn recht. Andere karakters worden lichtjes aangehaald, maar dit gaat ook niet de diepte in. Het zwangere meisje die een miskraam krijgt, de balletjongen die niet meer kan dansen door een blessure. Het wordt besproken, maar te weinig om een goed beeld te krijgen van de bijrollen.

Desalniettemin is het wel een film die je aan het denken zet en die probeert het onderwerp bespreekbaar te maken. En dat is natuurlijk ook al heel veel waard.

To The Bone is nu te zien op Netflix.

Titel: To The Bone
Regie: Marti Noxon
Verschenen: Juli 2017
Duur: 1 uur en 47 minuten
Cast: Lily Collins, Keanu Reeves, Leslie Bibb
Genre: Drama

Rating: 6,8/10