Film: The Rebound

Titel: The Rebound
Regie: Bart Freundlich
Verschenen: 24 september 2009
Duur: 95 minuten
Cast: Catherine Zeta-Jones, Justin Bartha, Art Garfunkel
Genre: Komedie, romantiek

Sandy (Catherine Zeta-Jones), een huisvrouw en moeder van twee kinderen, ontdekt dat haar man ontrouw is geweest. Na een haastige echtscheiding besluit ze om haar huis te verlaten en naar New York City te verhuizen met haar jonge zoon en dochter. Daar gaan ze een nieuw leven beginnen. Sandy huurt een appartement boven een koffiehuis en raakt bevriend met een van de obers, Aram Finklestein (Justin Bartha). Aram, die 25 is, weet niet zeker wat hij wil doen met zijn leven, al heeft hij een universitaire studie gehad. Hij besluit om de babysitter van Sandy’s kinderen te worden en uiteindelijk is hij hun fulltime oppas.

Mijn mening:

The Rebound is al een wat oudere film en zag ik laatst voor het eerst op Netflix. En daarna belandde hij in mijn lijstje met leukste meidenfilms op Netflix. Deze film heeft wel een recensie verdiend dus!

De veertigjarige Sandy leidt een perfect leventje, tenminste, zo lijkt het. Ze heeft een lieve man, twee kinderen en veel plezier bij haar baan. Dit perfecte beeld spat uit elkaar als blijkt dat haar man vreemdgaat. Sandy weet niet hoe snel ze moet verhuizen met haar kinderen en vertrekt naar New York. Daar ontmoet ze de vierentwintigjarige Aram, die in de koffietent werkt waar zij boven woont. Sandy vraagt Aram of hij op haar koters wil passen nu ze weer een baan gevonden heeft…

Wat is dit een leuke film zeg! Catherine Zeta-Jones vind ik een super leuke actrice en de film bevat veel humor. Ook moest ik echt een aantal keer lachen om Aram (Justin Bartha), want hij speelt ook heel erg grappig en hij gaat super leuk om met de kinderen van Sandy. Het verhaal van de film is niet het sterkste verhaal dat ik ooit gezien of gehoord hebt, maar wat boeit dat nou eigenlijk? Als je zin hebt om een leuke, luchtige film te kijken met je vriendinnen, je zusje of je moeder, dan is dit de perfecte film. Het is geen ‘meiden-meidenfilm’ zoals bijvoorbeeld Mean Girls, maar echt een meer volwassen romantische komedie en dat komt door de stijl en klasse van Zeta-Jones. Op de een of andere manier straalt zij dat gewoon uit.