Film: Love, Rosie

Titel: Love, Rosie
Regie: Christian Ditter
Verschenen: 18 december 2014
Duur: 102 minuten
Cast: Lily Collins, Sam Claflin, Suki Waterhouse
Genre: romantische komedie

Rosie (Collins) en Alex (Claflin) delen sinds hun jeugd alles met elkaar, van de eerste kus tot ‘de eerste keer’. De twee willen niets liever dan Londen ontvluchten en samen studeren in Amerika.

Wanneer Rosie onverwachts zwanger wordt, valt dat plan echter in duigen. Alex besluit in zijn eentje naar Amerika te gaan en in eerste instantie lijkt er niets tussen de vriendschap van Rosie en Alex te kunnen komen. Echter dreigt de afstand na loop van tijd hen toch uit elkaar te drijven, zeker wanneer het niet altijd lukt om de belangrijke momenten in het leven met elkaar te kunnen delen. Is vriendschap voor eeuwig?

Mening:
Love, Rosie is de verfilming van het boek ‘Where rainbows end’, geschreven door Cecelia Ahern. Cecelia ken je misschien wel van het boek (en de film!) ‘P.S. I love you’. Omdat ik zo genoten had van ‘P.S. I Love You’, wist ik dat deze film hoe dan ook fantastisch zou moeten zijn. Dat ik fan ben van Lily Collins én Sam Claflin maakte de drang om deze film te zien alleen maar groter.

Zoals bijna elke romantische komedie kun je min of meer al voorspellen dat deze film heel cliché zal zijn en ook een cliché einde zal hebben. Dat is waarom ik gek ben op romcoms: alle films hebben een standaard verhaallijn. Er zit vaak niet veel diepgang in, maar ik vond dat deze film dat wél had. Je leert Rosie en Alex compleet kennen. Je ziet ze opgroeien, ziet wat er gebeurt in de jaren. Rosie & Alex draaien al jaren om elkaar heen. Je zou denken dat je er gek van zou worden, maar er gebeurt zoveel om hen heen waardoor het juist niet langdradig wordt.

Op den duur werd ik gek van frustraties. Wanneer zouden Rosie en Alex nou eens níet om elkaar heen draaien? Op den duur wist je dat het ook echt wel zou moeten gebeuren, juist omdat ze zo om elkaar heen draaiden. Continu. De film duurt ruim 100 minuten, en in die 100 minuten heb ik me doodgeërgerd aan de partners die Rosie en Alex kregen, en zat ik alleen maar te wachten tot Rosie en Alex samen kwamen.

Ik zat na een half uur al te huilen in de bioscoop. Nu moet ik ook eerlijk toegeven dat ik een regelrechte emotionele huiler ben als het gaat om films en om het minste of geringste zit ik al te huilen, maar deze film maakte toch wel wat los bij me. Ik kwam thuis en zat er nog steeds mee in mijn hoofd te spoken, omdat het verhaal mij zo raakte. Ik vind het om eerlijk te zijn ook wel passen bij de vorige film die ik heb gezien die gebaseerd was op een verhaal van Cecelia Ahern, want ook om die film heb ik (voor mijn gevoel) liters tranen gelaten en kilo’s zakdoeken weggegooid.

Al met al vond ik dit een leuke verfrissende romantische komedie, en ik weet zeker dat hij goed in de smaak zal vallen bij veel mensen. Ik wil het boek nog gaan lezen, want door de film ben ik alleen maar meer benieuwd geworden naar het verhaal.

Rating: 8/10