Film: Inside out

 Titel: Inside out
 Regie: Pete Docter en Ronaldo Del Carmen
 Verschenen: 15 juli 2015
 Duur: 94 minuten
 Cast: Mindy Kaling, Bill Hader, Amy Poehler
 Genre: Animatie, Avontuur, Comedy

Opgroeien gaat niet zonder vallen en opstaan, en dat geldt ook voor Riley. Wanneer haar vader een nieuwe baan krijgt in San Francisco, moet ze haar leventje in het Midden-Westen van Amerika achter zich laten. Riley laat zich, net als iedereen, leiden door haar emoties: Joy, Fear, Anger, Disgust and Sadness. De emoties wonen in het Hoofdkwartier, de commandoruimte in Riley’s hoofd, waar ze haar van advies voorzien bij de dagelijkse dingen. Riley en haar emoties hebben moeite om zich aan te passen aan het nieuwe leven in San Francisco, wat leidt tot opschudding in het Hoofdkwartier. Hoewel Joy, Riley’s belangrijkste emotie, haar best doet om alles positief te houden, ruziën de emoties over hoe ze het beste kunnen omgaan met een nieuwe stad, een nieuw huis en een nieuwe school.

Mijn mening: 
Inside out vertelt het verhaal van de kleine poppetjes in je hoofd. De kleine mensjes die jouw emoties zijn, zorgen hoe jij je voelt en hoe jij je gedraagt. De film begint al vanaf de geboorte van Riley, hiermee komen ook de emoties natuurlijk in haar hoofd. Joy is de eerste en daarna volgt de rest. Riley is een ontzettend vrolijk en blij meisje en eigenlijk lijkt alles één bom gelukkigheid. Totdat ze natuurlijk gaat verhuizen en álles mis gaat.
Het mooie van deze film vind ik vooral de achterliggende gedachte. De film toont heel goed hoe je eigenlijk met je gedachtes en emoties om gaat. Ik vind het dan ook niet verrassend dat veel psychologen zo enthousiast waren over deze film. Natuurlijk blijft het officieel een film voor kinderen, waardoor er een hoop voorspelbaarheid in zit. Stiekem weet je al hoe het gaat aflopen. Maar hey, is dit nou echt zo erg? We houden allemaal wel een beetje van animatiefilms en die zijn nou eenmaal voorspelbaar. Heel, heel stiekem heb ik misschien ook wel twee keer een ‘nee, nee… aww…. *NIET HUILEN*’ momentje gehad. Ik kijk vrij weinig films vaker dan één keer, maar deze film heb ik ondertussen al twee keer gezien in vier dagen tijd. De film is gewoon enorm vermakelijk en ik ben vooral erg fan van Sadness. Wat hebben ze haar leuk in elkaar gezet zeg, een heerlijk personage! Eigenlijk kan ik niet anders dan enthousiast zijn over deze film. Geheel onverwacht is dit trouwens ook niet als je nagaat dat Pete Docter ook Up heeft gemaakt! Alle personages zijn stuk voor stuk súper leuk en reken maar dat je keihard kan gaan lachen tijdens deze film. Een echte familiefilm, maar zeker weten ook een film die je gerust met je vrienden (of vriendje!) kan gaan kijken. Pixar heeft weer een knap staaltje werk geleverd.

Rating: 8/10