Elke maand schrijft Céline een column voor ons. Vandaag een column waar vele van jullie zichzelf in zullen herkennen. Lees mee!
Laat je niet verleiden door een boekcover. Ja, makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Niet dat ik elk boek kies op basis van de cover maar meestal geeft dat toch wel de doorslag. Zeker als de auteur me onbekend is.
Goed ja, het innerlijk is meer dan het uiterlijk, dat zeggen ze me weleens hoor. Maar wat ben je met een fantastisch super goed innerlijk als je er niet eens deftig naar kan kijken. Mensen die zeggen dat het uiterlijk hen niet uitmaakt, die zijn volgens mij toch misschien wel een ieniemienie beetje aan het liegen. Zeg nu zelf: dé ideale combinatie is toch wel een beetje van het ene en een beetje van het andere. Dus een fantastisch super deluxe beeldend mooie cover en een ontroerend, hilarisch, schreeuwend romantisch leuke inhoud, dat is perfect! Maar helaas vind je niet zo heel veel van die exemplaren. Dat super deluxe, schreeuwend, hilarisch en ontroerend laat ik er dus maar beter van af. Dan vind je er wellicht een hele boel.
Een boekcover is eigenlijk heel subjectief. Voor de een zal een rondkijkend oog als aantrekkelijk beschouwd worden, voor de ander moet er een hele stad staan blinken alvorens ze het boek gaan lezen. Wel, mijn ideale cover voor een hilarische chicklit is er een met veel kleuren, zo eentje waar je al heel vrolijk van wordt door er alleen nog maar naar te kijken. Voor een thriller mag het wel allemaal wat verduisterd zijn, anders past het natuurlijk niet bij de inhoud. Maar geef me alsjeblieft geen bruinige, verouderde tekening met in de verte een paar grasvelden en bomen zonder blad. Brrr, daar krijg ik de koude rillingen van en dat boek zal ik dan wellicht ook nooit lezen. Jammer, want wie weet zou het verhaal me wel bevallen.
Misschien zeg je nu wel dat ik volledig ongelijk heb en dat jij zoiets nooit zou doen. Een boek discrimineren op basis van een mislukte cover is volgens jou misschien wel het ergste wat een mens kan doen. Maar beeld je eens een bezoekje aan de boekhandel in. Je bent niet op zoek naar een specifiek boek van een nog specifiekere auteur, maar je wil gewoon niet met lege handen naar huis. Durf je me nu nog te zeggen dat je niet zal oordelen op basis van de cover? Mijn bezoek aan een boekhandel ziet er als volgt uit: bij binnenkomst schakelen mijn ogen over naar inzoomtoestand waarbij ze gretig scannend op zoek gaan naar fleurige, kleurrijke covers. Pas dan neem ik een boek uit de rekken en bekijk ik de inhoud. Dus ja, volgens mij doet de cover echt wel iets met een mens.
Door Céline Ruysschaert.
3 Comments
Met mij in ieder geval wel. Hoewel ik volgens mij over het algemeen weer andere covers (en boeken) mooi vind dan jij, wil ik echt wel iets wat leuk is om naar te kijken. En een beetje originee. of zo. Ik vind vooral lichte covers met pasteltinten en zo mooi trouwens 😉
Jaaa, ik ken dit wel. Ik vind het zo’n onzin dat mensen zeggen dat ze zich niet laten beïnvloeden door het omslag van een boek. Dat is net zoiets als mensen die zeggen dat ze geen vooroordelen hebben. Die heb je toch wel, en het geeft niet. Want iedereen gaat toch wel in op het uiterlijk. Tot op welke hoogte dat is, verschilt natuurlijk per persoon. En of de meningen kloppen met de feiten, is weer een tweede ding. =3
Zeker waar! De mooie covers trekken toch de aandacht, waardoor je hem sneller pakt en de achterkant gaat lezen. Hoewel ik wel een boek wil lezen als ik er goede recensies over gelezen heb (John Green – An abundance of Katherines, afschuwelijke cover, maar kom op.. JOHN GREEN!)